جمله های روزانه (۸۱) | جملاتی درباره سیاست، تکنولوژی، عشق و …

۲۷ نظر برای جمله های روزانه (۸۱) | جملاتی درباره سیاست، تکنولوژی، عشق و …

پرطرفدارترین دیدگاه به انتخاب متممی‌ها در این بحث

نویسنده‌ی دیدگاه : استرآبادی



"جهان سرشار از عشق های بر زبان نیاورده است که در سکوت برگزار می شوند." 
شاید این جمله ما را یاد عشق میان دو انسان بیندازد که بنا به دلایلی فرصت ابراز پیدا نکرده است اما می توان با یک دید کلی نگر به این جمله و کلمه عشق نگاه کرد یعنی عشق درک نشده میان تک تک آدم ها و موجودات ‌(عشق میان تک تک ذرات عالم) 
سال ها پیش یه همکاری داشتم که رفتارهای متفاوتی داشتند مثلا:
◾هر کسی از در اتاقش وارد می شد با ذوق و شوق جلوش بلند می شد و حالت رو می پرسید و بالاخره یه چیزی در ظاهرت پیدا می کرد و ازت تعریف می کرد و با حال خوش از اتاقش می اومدیم بیرون
◾هر کسی اول صبح حال و حوصله نداشت می گفت برم پیش خانم فلانی سر بزنم شارژ بشم برم دنبال کارام.
◾تو اتاقش پر گل و گیاه بود که یه جوری قربون صدقه شون می رفت انگار بچه هاش بودن.
◾لب پنجره اتاقش همیشه برای پرنده ها آب و غذا بود.
◾از ورودی مرکز وارد می شد تا می رسید اتاقش نیم ساعت طول می کشید چون آروم قدم میزد و میگفت این مسیر هر روز برای من چیزای جدید داره که ببینم و کیف کنم.
◾کارش رو با یک اشتیاق و حوصله ای انجام می داد که فکر می کردی روز اول کارشه.
◾اعتقاد داشت همه موجودات یک گوهر در وجودشون دارن که ارزش این رو داره بهشون احترام بذاری و عشق بورزی.
خلاصه کلام عاشق عالم و آدم بود و با تمام وجودش این عشق رو ابراز می کرد.
◾یادمه یکبار بهم گفتند: "آخرین باری که با دل و جون همنشین کسی بودی و بهش گفتی چقدر دوسش داری کی بوده؟"
گفتم: "یادم نیست"
گفت: "هیچ کس بهت قول نداده، یک ساعت دیگه همچنان صاحب فرصت این زندگی و داشته هات هستی پس از هر لحظه ش استفاده کن"
 
اما ما آنقدر سریع در حرکتیم که هیچ فرصتی برای ابراز عشق به هیچ چیز نمی ماند.
طلوعی که هیچ صبحی دیده نمی شود.
تختخوابی که با عجله ترک می شود.
صبحانه ای که نجویده قورت داده می شود.
مسیری که با عجله پیموده می شود.
کارهای روتینی که با بی حوصلگی هر روز در محل کار انجام می شود.
همکاری که دیده نمی شود.
خانواده ای که هیچ سهمی از حضور دل و جان ما ندارد.
و با کلی عشق ابراز نشده (به کارمان، به اطرافیانمون به خودمون و...) به پایان مسیر می رسیم.
 
◾◾◾◾◾◾◾◾
اما از کجا مطمئنم این دیدگاه، آخرین دیدگاه من نیست؟ چه کسی به من قول داده؟ پس باید عشق را بر زبان آورد:
?من عاشق متمم و روزنوشته هام، رنگ سبز این صفحه حالم رو خوب میکنه. فقط متمم می تونه یه جوری عاشقت کنه که شب دلت نخواد بخوابی که بیشتر متمم بخونی.
?من عاشق معلمم هستم که مطمئنم خودش عاشق معلمی ست (تا عاشق نباشی اینگونه معلمی نمی کنی)
و چقدر معلمی و اخلاق از ایشون آموخته ام معلمی که در میان این حجم کاری چگونه حواسش به همه چیز و همه کس هست و چگونه با یک رفتاری که حتی خوابش را نمی دیدی، کاری می کند که محکم تر قدم های بعدی را برداری.
?من عاشق متممی هایی هستم که از دیدگاه هایشان بسیار آموختم هر چند باید اسم می بردم اما نخواستم کسی از قلم بیفتد چون بسیارند از دوستانی که دیدگاه هایشان تک رقمی ست تا دوستانی که گاها با حرف هایشان بر ما معلمی می کنند. اما دیدن اسمش هایشان حالم را خوب می کند چون دیگر همکلاسی هایم هستند نه فقط یک نام کاربری.
◾و تیم متمم که حتی در حد نام کاربری هم نمی شناسم شان اما چه حوصله مندانه ایمیل هایم را جواب میدن و می دانم همواره هستند حضوری دائمی اما نادیدنی.

 
شاید این دیدگاه در چارچوب قوانین نباشد اما این جمله، در آستانه تولدم بهانه ای شد برای گفتن آنچه که نباید در سکوت برگزار می شد.
 

 
تمرین‌ها و نظرات ثبت شده روی این درس صرفاً برای اعضای متمم نمایش داده می‌شود.
.