کن رابینسون (Ken Robinson) را معمولاً به واسطه‌ی سخنرانی معروفش در سایت تد درباره‌ی نقش مدارس در نابود کردن خلاقیت می‌شناسند (این سخنرانی در سال ۲۰۰۶ انجام شده است). رابینسون در سخنرانی خود، همان ایده‌ی معروفی را بسط می‌دهد که پیش از او، افراد بسیاری از جمله پیکاسو و اینشتین مطرح کرده‌اند: «کودکان در ذات خود خلاق

وقتی از استعدادیابی و پرورش استعدادها حرف می‌زنیم، بلافاصله این سوال مطرح می‌شود که: «پرورش استعداد به چه معناست؟ باید نقاط ضعف خود را بهبود دهم یا برای تقویت نقاط قوت فعلی خود وقت بگذارم؟» اگر بخواهیم به زبان درس و مدرسه و نمره صحبت کنیم، می‌توان این سوال را چنین مطرح کرد: «اگر نمره‌ی

وقتی از ارتباط و مهارت ارتباطی حرف می‌زنیم، اعتماد و اعتمادسازی از جمله مفاهیمی هستند که بلافاصله در ذهن‌مان تداعی می‌شوند. البته اعتمادسازی صرفاً زیرمجموعه‌ی بحث مهارت ارتباطی نیست و در سایر بخش‌های مدیریت هم به آن پرداخته می‌شود. کاریزما، مذاکره و رهبری سازمانی، از جمله حوزه‌هایی هستند که اعتماد سازی و جلب اعتماد در آن‌ها ضروری است و می‌توان گفت

از دوستان عزیز متممی انتظار می‌رود پس از مطالعه‌ی این درس: بتوانند ابتکار عمل را تعریف کرده و ابعاد ابتکار عمل را فهرست کنند. بتوانند برای ابتکار عمل در محیط کار مثال بزنند و در میان اطرافیان خود، افرادی را که آغازگر بوده و دارای ابتکار عمل بالا هستند، تشخیص دهند. نمونه‌هایی را از مواردی که در زندگی شخصی یا محیط کار، ابتکار

انتظار می‌رود دوستان متممی، در پایان این درس قضاوتی متعادل‌تر نسبت به صفت رقابت جویی داشته باشند و آن را به عنوان یک توانمندی (و نه صفت منفی) ارزیابی کنند. همچنین انتظار می‌رود بتوانند شکلهای مطلوب و نامطلوب استفاده از رقابت جویی را تفکیک کرده و تشخیص دهند.£ درس پرورش استعدادها و توانمندی‌ها یک دفترچه یادداشت دارد که به بهانه‌های

اکنون، مدتی از تشکیل دفترچه داشته‌های من گذشته است. قاعدتاً در آن به بهانه‌ی درس پرورش استعدادها و همین‌طور به علت تداعی‌ها و تجربه‌های مختلف، یادداشت‌ها و نظراتی را ثبت کرده‌اید. در مورد بعضی از توانمندی‌ها هم، تاکنون حرف‌هایی مطرح کرده‌ایم و طبیعتاً برای این بحث‌ها و حرف‌ها، پایانی قابل تصور نیست و همچنان ادامه

هنوز هم سرگرم سوال قدیمی خودمان هستیم و می‌خواهیم دفترچه‌ی  داشته های من را تکمیل‌تر کنیم. بعد از  آغازگر بودن و آینده نگری و هنر مشارکت دادن دیگران در بازی، و پرورش دادن دیگران، این بار می‌خواهیم توانمندی در جلب دوستی دیگران و رابطه سازی با آنها بپردازیم. افراد مختلف، این استعداد و توانمندی را،

هنوز هم سرگرم سوال قدیمی خودمان هستیم و می‌خواهیم دفترچه‌ی  داشته های من را تکمیل‌تر کنیم. بعد از  آغازگر بودن و آینده نگری و هنر مشارکت دادن دیگران در بازی، می‌خواهیم به کسانی بپردازیم که برای پرورش دادن دیگران و کمک به رشد و توسعه‌ی توانمندی‌های آنان،‌ مستعد هستند. حتماً می‌دانید که یکی از رایج‌ترین

ما درسمان را با این سوال شروع کردیم که داشته های من چیست و قرار شد در ادامه، بعضی از موارد مهم را به صورت جداگانه و مستقل، مورد بحث قرار دهیم. از آغازگر بودن حرف زدیم و سپس به موضوع آینده نگری پرداختیم. این بار می‌خواهیم به حوزه‌ی دیگری بپردازیم. حوزه‌ای که در برخی

ما همچنان در درس پرورش استعدادها، در حال تکمیل دفترچه یادداشت خود هستیم و در این مسیر، به بهانه‌ی تکمیل این دفترچه، در مورد موضوعات مختلف صحبت می‌کنیم. با این سوال شروع کردیم که داشته های من چیست و قرار شد در ادامه، بعضی از داشته‌هایی که ممکن بود از قلم افتاده باشند، یا لازم

در آغاز این سلسله مباحث، باید بین دو لغت، تمایز جدی قائل شویم: استعداد و توانمندی. استعداد، چیزی است که بالقوه در ما وجود دارد و تا زمانی که پرورش پیدا نکند و مورد توجه قرار نگیرد، به توانمندی تبدیل نمی‌شود. خیلی‌ها استعداد موسیقی دارند. اما همه‌ی کسانی که استعداد موسیقی دارند، موسیقی‌دان نمی‌شوند. همچنانکه