جمله‌های روزانه (۸۷) |‌ چند جمله درباره قهوه، تاریکی، ساده‌نویسی و رسانه

۱۷ نظر برای جمله‌های روزانه (۸۷) |‌ چند جمله درباره قهوه، تاریکی، ساده‌نویسی و رسانه

پرطرفدارترین دیدگاه به انتخاب متممی‌ها در این بحث

نویسنده‌ی دیدگاه : هیوا



"هیچ‌وقت در نوشته‌هایش کلمه‌ای را به کار نمی‌برد که خواننده برای دانستن معنایش مجبور شود به سراغ لغت‌نامه برود."   فاکنر درباره همینگوی

احتمالاً فاکنر خواسته به تبحر همینگوی در ساده نویسی و قدرتش در پرداختن به موضوعات عمیق برای مخاطب عام اشاره کنه.

البته برای مثال اثر معروف همینگوی (The old man and the sea) رو که نگاه میکنیم میبینیم کلمات سختی مانند skiff و gaff در اون استفاده شده اما به نظرم حتی اگه خواننده این کلمات رو ندونه، با توجه به کانتکست معنی رو میتونه حدس بزنه. اگر هم نتونه به درستی حدس بزنه، باز میتونه سیر کلی داستان رو دنبال کنه.

دیروز انیمیشن An Almost Christmas Story رو دیدم. به نظرم انیمیشن و کارتون هم مانند همینگوی قدرت عجیبی در بیان برخی از عمیقترین مفاهیم دارن. برای مثال گاهی حس میکنم بعضی از مفاهیم فلسفی یا اگزیستنسیال رو این انیمیشنها بهتر از تکستبوک های اصلی توضیح میدن. یا حداقل مکمل خوبی برای اون کتابها هستن.

این رو در مورد سینما هم میشه گفت. برای مثال فیلم Whale که شباهتهای زیادی به قصه پیرمرد و دریای همینگوی داره یک شاهکار برای انتقال تجربیات عیمق بیشتری هست.

"حتی تاریک‌ترین اتاق هم، یک شکاف باریک از نور می‌خواهد، تا واقعاً حس کنید در یک اتاق تاریک هستید."  لویی کان

نمیدونم چقدر مرتبطه ولی من یاد سفر ناصرالدین شاه به فرنگ یا تاثیر ماهواره و رسانه‌های معاند! افتادم. البته میشه مثالهای بهتری پیدا کرد اما به طور کلی گاهی با دیدن "نوع بهتری از بودن" میفهمیم که چقدر ما بد زندگی میکنیم!

این رو میشه به طرحواره‌های روانی یا شیوه های تاریکی که برای زیستن میشناسیم هم تعمیم داد. مثلاً یکی رو میبینیم که آسانگیره اما کارایی بالایی داره یا مومن نیست ولی آدم وارسته و عمیقی هست.

به نظرم نقش قول بالا رو میشه به نقل قول زیر هم ربط داد اما به جای رسانه باید تاریکی رو جایگزین کرد:

"زندگی انسان در فضای رسانه‌ها، درست مثل زندگی ماهی در آب است. تا از آن بیرون نیفتیم، نمی‌فهمیم در چه چیزی غرق بوده‌ایم." تد نلسون

جمله بالا در نگاه اول برای من کامنتهای زیر برخی خبرگزاریهای دولتی رو تداعی میکنه. نمیدونم چرا ولی گاهی سراغ اینها میرم و میخونمشون. کسایی که کامنت میگذارن مثالهای واضحی برای ماهی در یک تنگ تاریک و تنگ هستن.

حرفهای واضح اما مهم را آهسته نگویید. فریاد بزنید شاید بهتر شنیده شوند. سینتیا اوزیک

فریاد اینجا مارکتینگ قوی رو به ذهن من میاره. خطاب این جمله هم به کسی (مانند دکتر دکتر محمدرضا نیکفر یا آذرخش مکری ) هست که چنین حرفهای مهمی داره. پس ضروریه که اینها مارکتینگ قوی داشته باشن و حرفشون رو به گوشهای شنوا برای حرفها برسونن.

آدرس خانه‌ات را کسی جز تو نمی‌داند. راه را از هر که بپرسی مسیر را اشتباه خوای رفت. الیزابت لسر

و آدرس بهشت را (که شاید همان خانه گرمی است که در درونمون داریم). از هر که بپرسی مسیر را اشتباه خوای رفت . . .

گاهی بهتره راهی که جلوی پامون گذاشته میشه رو طی نکنیم چون ما رو به خونه نمیرسونه.

جمله بعدی به این مرتبطه:

اگر این قهوه است، لطفا برام چای بیاورید. اگر چای است، لطفاً قهوه

به کسی که میخواد بهت زور بگه (برای مثال کسی که آدرس خونه یا بهشت رو تجویز میکنه)، میخواد آزادیتو بگیره. حتی اگه چای بخوای، بهت قهوه میده (به روشهای مختلف مانند قدرت گزینه های پیش فرض در زندگی ما که هر کدوم از ما هزاران بار تجربه ش کرده ایم).

پس بهتره آدرس خونه یا ذائقه مون رو خودمون پیدا کنیم. یکی از روشهاش، تامل و Reflection به کمک نوشتن هست:

نوشتن همواره کاری از جنس ترجمه است، شما خودتان را ترجمه می کنید. ای بی وایت

میدونیم مترجم خوب خیلی کم داریم. پس بیشتر ما خودمون رو خیلی بد ترجمه میکنیم: خیلی بد مینویسیم. هر چقدر بیشتر و بهتر اینکارو بکنیم، بهتر خودمون رو روی صفحه خالی، منعکس (reflect) میکنیم و روی کاغذ انتقال میدهیم (Trans latus).

به قول نظامی، " تو پای به ره در نه و از هیچ مپرس. خود راه بگویدت که چون باید رفت"

گاهی از هیچ مپرس میتونه از هیچ‌کس مپرس باشه و پای در ره نهادن، مداد بر کاغذ گذاشتن.

 
تمرین‌ها و نظرات ثبت شده روی این درس صرفاً برای اعضای متمم نمایش داده می‌شود.
.