جمله‌های روزانه متمم | بخش بیست‌و‌سوم

۲۳ نظر برای جمله‌های روزانه متمم | بخش بیست‌و‌سوم

پرطرفدارترین دیدگاه به انتخاب متممی‌ها در این بحث

نویسنده‌ی دیدگاه : مهدی جلالی



اخیرا ذهنم خیلی درگیر یه موضوع شده:

من همیشه ادعا می‌کردم که کارفرینی رو به دلیل لذت استخدام دیگران انتخاب کردم. همینجا در متمم هم چندجایی کامنت گذاشتم و این ادعا رو تکرار کردم؛ یعنی چون دوست داشتم برای دیگران شغل ایجاد کنم اومدم سراغ کارآفرینی. الان چند وقته به این موضوع فکر می‌کنم که اصولا بدون استخدام و کمک گرفتن از دیگران مگه من می‌تونستم کسب و کار خودم رو راه‌اندازی کنم؟ طی این حدودا 13 سال، افرادی که به هر دلیل از پیش من رفتند، مگه بیکار موندند؟ اگه من این کسب و کار رو راه نمی‌انداختم، یعنی ممکن بود عده‌ای هیچوقت کار گیرشون نیاد؟ طبیعتا پاسخ این سوال آخر منفیه. چیزی که ذهن من رو مشغول کرده، و باعث تغییر در رفتار و گفتارم با همکارانم شده، اینه که بیشتر از اینکه اونها به من نیاز داشته باشند، این من هستم که به اونها نیاز دارم. اگه یه روز دولت، یا یک شرکت خصوصی قوی، بیاد یه کارخونه‌ی بزرگ توی این منطقه راه‌اندازی کنه و حقوق خوبی هم پرداخت کنه، من کلا باید کسب و کارم رو تعطیل کنم. چون دیگه نیرویی باقی نمی‌مونه کهبرای من کار کنه. این من هستم که وابسته‌م به وجود کارمندها و کارگرهایی که استخدام کردم. 

به نظر من، خیلی خودخواهانه‌ست که سینه جلو بدیم و افتخار کنیم که برای دیگران شغل ایجاد کردیم. ما فقط با استفاده از وقت و توان دیگران داریم پول در میاریم و به اهدافمون می‌رسیم. اینها بعد از خواندن جمله‌ی آخر از دون مارکوس، دوباره از ذهنم عبور کرد.

 
تمرین‌ها و نظرات ثبت شده روی این درس صرفاً برای اعضای متمم نمایش داده می‌شود.
.