گفتگو درباره کارتون: حیف که چوب کم آمد

۸۱ نظر برای گفتگو درباره کارتون: حیف که چوب کم آمد

پرطرفدارترین دیدگاه به انتخاب متممی‌ها در این بحث

نویسنده‌ی دیدگاه : شهرزاد راسخ



* کارتون اول، این موضوع رو باز توی ذهن من تداعی کرد که به نظر میرسه، مغز انسانها هنوز بعد از گذشت هزاران هزار سال، هنوز اونطور که باید، تکامل پیدا نکرده. درسته که تکنولوژی روز به روز پیشرفت میکنه، آسمانخراشها سقف آسمان رو میسایند، و به طور کلی مظاهر زندگی انسان امروزی تغییر پیدا کرده و شکل مدرن به خودش گرفته؛ اما گویی مغز انسانها، همگام با این پیشرفت ها و این تغییرها، هنوز هم آنچنان که انتظار میره، با اجداد گذشته ی خودش تفاوت قابل توجهی نکرده. همانطور که همچنان شاهد جنگ ها و نبردهای بین انسانها (فقط با شکلی مدرن تر و با تجهیزات دفاعی و جنگی پیچیده تر) هستیم.

* توی کارتون دوم، به نظرم میرسه که اگر همینطور پیش بریم، شاید انسانها کم کم خودشون رو با آنچه که در دنیای دیجیتال هستن بیشتر بشناسن تا آنچه که در دنیای فیزیکی.

* کارتون چهارم رو که دیدم این نکته توی ذهنم تداعی شد که خیلی وقتها به جای اینکه بیش از حد درگیر جزئیات و قواعدی بشیم که باعث سردرگمی ما میشن و توان رفتن رو ازمون میگیرن؛ دست از تردیدهامون برداریم و خودمون هر چه زودتر دست به کار بشیم و چاره ای بیندیشیم تا راه خودمون رو پیدا کنیم و راه بیفتیم.

* کارتون پنجم، بهم میگه که باید بپذیریم که در دنیای واقعیت، برای رسیدن به خواسته هامون باید بیشتر صبور و شکیبا باشیم و اجازه بدیم هر چیزی و هر کاری، روند طبیعی خودش رو طی کنه و در زمان خودش اتفاق بیفته.

* کارتون ششم، این ضرب المثل رو برای هر دوی اون دو آدم - که البته روحیه ی همکاری و دوستی با یکدیگر رو هم ندارند - به یادم انداخت:

"عقل که نباشه، جون در عذابه."

 
تمرین‌ها و نظرات ثبت شده روی این درس صرفاً برای اعضای متمم نمایش داده می‌شود.
.