جفت گیری مانتیس یا آخوندک | میخورمت چون دوست دارمت!

مانتیس را شاید نه به اسم، اما به قیافه همه‌ی ما می‌شناسیم. هاچ زنبور عسل، کارتون کودکی‌های بسیاری از ماست که این حیوان را به عنوان چهره‌ای خشن نمایش می‌داد. اینکه چرا مانتیس را به عنوان چهره‌ی خشن انتخاب کرده‌اند، پس زمینه‌ای علمی دارد که شاید کمتر با آن آشنایی داشته باشیم. نشریه‌ی New Scientist در شماره فوریه ۲۰۱۴ خود، گزارشی دارد که به بررسی این موضوع پرداخته و عنوان مقاله را چنین انتخاب کرده: «می‌تونستم بخورمت!».

در این مقاله گزارش جفت‌گیری یک مانتیس نر را می‌بینیم که همزمان با جفت‌گیری، توسط مانتیس ماده خورده می‌شود!  مانتیس‌های ماده در خوردن جفت خود معروف هستند. اگر چه تحقیقات نشان می‌دهد که این اتفاق همیشه نمی‌افتد و در ۱۶٪ مواقع مشاهده می‌شود. ,ویلیام براون متخصص بیوفیزیک که این ماجرا را به همراه همکارش فیل هستینگز مطالعه و ثبت کرده گزارش می‌دهد که فکر نکنید که این اتفاق برای همه‌ی مانتیس‌ها می‌افتد. بسیاری از مانتیس‌های نر بلافاصله بعد از جفت‌گیری فرار می‌کنند اما ۱۶ درصد آنها کشته می‌شوند. خصوصاً در مورد مانتیس‌های چینی که جفت‌گیری را در پاییز – و فصل کمبود غذا – انجام می‌دهند این رفتار بیشتر مشاهده شده است. البته ظاهراً علاوه بر ماجرای خوراکی بودن جنس نر، مسئله‌ی دیگری هم در کار است. چون ماده قبل از شروع جفت‌گیری سر حیوان نر را می‌کند و سپس جفت‌گیری می‌کند. با اینکار یکی از عصب‌های مانتیس نر از کار می‌افتد و جفت‌گیری طولانی‌تر می‌شود! جالب اینجاست که جنس نر حتی بدون سر می‌تواند عملیات جفت‌گیری را کامل انجام دهد. خود این خبر شاید خواندنی باشد، اما New Scientist در یک رفتار شیطنت آمیز، این گزارش را در آخرین صفحه‌ی «درمان‌ عشق و بررسی روابط عشقی شکست خورده» قرار داده است!

پی نوشت: از آنجا که مطالعات نشان می‌دهند اثربخشی مطالعه با میزان استراحتی که در طول آن در نظر گرفته می‌شود رابطه دارد و حتی در یک کلاس یک ساعته هم ۱۰ دقیقه استراحت برای افزایش کارآیی توصیه می‌شود، تصمیم داریم از هر ۵ یا ۶ نوشته متمم یکی را به موضوعاتی که کارکرد آموزشی مستقیم ندارند اختصاص دهیم. نام این سری زنگ تفریح خواهد بود.

عکس زیر از یک مانتیس، توسط نشنال جئوگرافیک منتشر شده است: