کمتر مذاکره‌ای را می‌توانید بیابید که تک‌موضوعی باشد. مثلاً فقط درباره‌ی قیمت، یا فقط درباره‌ی زمان تحویل یک پروژه، مذاکره شود. ضمن این‌که بسیاری از صاحب‌نظران، ترجیح می‌دهند مذاکره‌های تک‌موضوعی را به جای مذاکره (Negotiation)، چانه‌زنی (Bargaining) بنامند. با این توضیحات می‌توان گفت: در بیشتر مذاکره‌ها، ما «چند» موضوع اصلی داریم. به همین علت، در برنامه ریزی برای مذاکره هم گفتیم

برای بسیاری از ما جذاب است که به عنوان مذاکره کننده در جلسات مذاکره تجاری شرکت کنیم. مذاکره‌‌هایی که موفقیت در آن‌ها می‌تواند تا حد زیادی سرنوشت فردی و اجتماعی ما را تغییر دهد. البته این را هم می‌دانیم که مذاکره تجاری بخش جدایی‌ناپذیر زندگی امروزی است و حتی اگر ما به سمت چنین مذاکره‌هایی نرویم و

برای تقسیم‌بندی قراردادهای تجاری و بازرگانی، معیار و روش مشخصی وجود ندارد و مذاکره‌کنندگان و بازرگانان، بر سر یک دسته‌بندی مشخص، متفق‌القول نیستند. ضمن این‌که تعریف چارچوب و کلیت قراردادها هم، چندان صُلب و قطعی نیست. مثلاً ممکن است قراردادی را ببینید که ترکیبی از لیسانس و انتقال تکنولوژی است و در حالی که یک

پس از معرفی قراردادهای لیسانس، این درس را به یکی از مهم‌ترین قسمت‌های هر قرارداد تجاری، یعنی بحث مبلغ قرارداد و رویالتی و شرایط پرداخت رویالتی در قراردادهای لیسانس (یا لایسنس)‌ اختصاص می‌دهیم. همه‌ی ما کمابیش کلمه رویالتی (به انگلیسی: Royalty) را شنیده‌ایم و این درس، فرصت خوبی است تا بگوییم رویالتی چیست و همچنین به

حتی اگر هرگز درگیر مذاکره تجاری و مذاکره های بین المللی نبوده باشید، باز هم احتمالاً عنوان قراردادهای لیسانس (License Contracts) را شنیده‌اید. همچنین بارها شنیده‌ایم که مثلاً‌ این کالا در چین تولید می‌شود اما تحت لیسانس یک شرکت آلمانی است. لغت License به معنای مجوز است و به همین دلیل قراردادهای لیسانس را عموماً