استاندارد طلا و پول فیات (پول بی‌ پشتوانه یا دستوری)

از نخستین درس‌های تاریخچه پول تا درس حاضر، بیشتر با تاریخچه طلا کار داشتیم و از توجه بشر به طلا صحبت کردیم.

دیدیم که حتی وقتی سندهای مالی و حواله‌ها بین معتمدین دست‌به‌دست می‌شد، در نهایت اعتبار همه‌ی آن نامه‌ها و حواله‌ها، به سکه‌های طلای انباشته در انبار معتمدین بود.

حتی وقت بانکهای مرکزی هم شکل گرفتند، قرار بود مراقب باشند تا بانکهای دیگر، ارزش پول را حفظ کنند و اسکناسی که در اختیار مردم قرار می‌گیرد با پشتوانه‌ای که در بانک‌ها وجود دارد هم‌خوان و متناسب باشد.

اقتصاددان‌ها علاقه‌ دارند از این شکل پول و تبادلات پولی، به عنوان پول نماینده یا Representative Money نام ببرند.

وقتی از پول نماینده حرف می‌زنیم، منظورمان این است که شمش‌ها و سکه‌های طلا جایی در بانک‌ها یا در خزانه‌ی دولت‌ها وجود دارد و مردم سکه‌های فلزی معمولی و اسکناس‌ها را به عنوانِ سند مالکیت طلایی که انباشته شده میان خود دست‌به‌دست می‌کنند.

توسعه تجارت بین المللی و رواج یافتن استاندارد طلا

حتماً دقت کرده‌اید که تا این درس، ما به خاطر حفظ سادگی داستان، به تنوع ارزها و نحوه مبادله واحدهای پولی کشورهای مختلف اشاره نکرده‌ایم.

همیشه فرض‌مان بر این بوده که جامعه‌ای وجود دارد که درون خود، با پشتوانه‌ی طلا و ابزارهایی مانند اسکناس و حواله معامله‌هایی را انجام می‌دهد.

به تدریج از قرن هجدهم میلادی به بعد، تجارت میان کشورهای مختلف گسترش پیدا کرد و انواع پول میان بازرگانان و اهل صنعت، جابجا می‌شد.

بنابر این برای هر دولتی مهم بود که بازرگانان کشورهای دیگر، پول کاغذی (اسکناس) و سکه‌های فلزی معمولی آن کشور را درست مانند شمش و سکه‌های طلا بپذیرند و مبادله کنند.

ترتیبی که متمم برای خواندن مطالب سری تاریخچه پول و آینده آن به شما پیشنهاد می‌کند: