معمولاً هر وقت صحبت از هدف گذاری است، به اهمیت مدل ذهنی و باورها هم اشاره می‌شود. و نیز رایج است که گفته می‌شود بسیاری از محدودیت‌هایی که ما معتقدیم در مسیر دستیابی به اهداف‌مان وجود دارند، محدودیت‌های ذهنی هستند و نه واقعی. تأثیرگذاری «باورهای محدودکننده» بر انتخاب هدف و پیگیری هدف را نمی‌توان رد

تا کنون در متمم چند بار به نظریه خودتعیین گری (Self-Determination Theory) اشاره کرده‌ایم. نظریه خودتعیین گری که حدود نیم‌قرن از عمر آن می‌گذرد، یکی از نظریه‌های شناخته‌شده و پرکاربرد در زمینهٔ انگیزش است که به تدریج توانسته جای خود را در بسیاری از رشته‌های مرتبط با علوم انسانی باز کند. در فایل صوتی هدف

چرا دنبال کردن بعضی از هدف‌ها راحت‌تر از هدف‌های دیگر است؟ چرا بعضی از هدف‌ها را به سادگی رها می‌کنیم؟ چرا حتی با وجود تعیین جایزه، انگیزه‌مان برای پیگیری بعضی از هدف‌ها بیشتر نمی‌شود؟ چرا در جمع بعضی از دوستان‌مان رضایت بیشتری را تجربه می‌کنیم؟ چرا بعضی از رابطه‌ها ما را خسته و فرسوده می‌کنند؟

اگر بخواهید فهرستی هر چقدر مختصر از دانشمندان و صاحب‌نظران در زمینهٔ هدف گذاری تنظیم کنید، باز هم پیتر گالویتزر (Peter Gollwitzer) جایی برای خود در این فهرست پیدا خواهد کرد (به همین علت در فایل صوتی هدف گذاری هم بارها از او نام برده شده است). گالویتزر متولد سال ۱۹۵۰ است و اکنون هشتمین

هم در معرفی درس هدف گذاری و هم در درس تعریف هدف گفتیم که در بحث هدف گذاری چه در زبان فارسی و چه در انگلیسی علاوه بر هدف (goal) اصطلاحات متعدد دیگری نیز وجود دارند که گاهی در کنار هدف و حتی گاه به جای هدف به کار می‌روند. موضوع تفاوت این اصطلاحات در

واضح است که وقتی از هدف گذاری حرف می‌زنیم، باید ابتدا از مفهوم هدف و تعریف هدف حرف بزنیم و در ادامه، اصطلاحاتی را که کم‌و‌بیش مشابه هدف هستند بررسی کنیم و شباهت‌ها و تفاوت‌های آن‌ها را ببینیم. این درس صرفاً مقدمه‌ای بر بحث هدف گذاری محسوب می‌شود. بنابراین صرفاً به تعریف مفهوم هدف و

هدف گذاری در ظاهر کار ساده‌ای به نظر می‌رسد. اما اشتباهات بسیاری در همین کار ساده وجود دارد که باعث می‌شود از تعیین اهداف نتیجه نگیریم. در این درس می‌خواهیم دربارهٔ یکی از اشتباهات هدف گذاری حرف بزنیم. اشتباهی که قرار است درباره‌اش صحبت کنیم، واضح به نظر می‌رسد. با این حال اگر تجربه‌های خود

تصمیم گیری درباره‌ی این‌که در متمم به کتاب اثر مرکب (The Compound Effect) نوشته‌ی دارن هاردی (Darren Hardy) بپردازیم ساده نبود. با وجودی که «معرفی کتاب» به معنای «پیشنهاد مطالعه یا خرید کتاب» نیست و گاه صرفاً به نقد کتاب محدود می‌شود، اما متمم همواره در معرفی کتاب‌ها به رعایت استانداردها و معیارهای علمی توجه

هدف گذاری و برنامه ریزی، در ذهن و زندگی بسیاری از ما، نقش و جایگاه مشابهی دارد. به این صورت که در ابتدای هفته، ماه، فصل یا سال، هدف‌هایی را تعیین می‌کنیم و برای رسیدن به آن‌ها، برنامه ریزی می‌کنیم. اقدام‌هایی را هم در نظر می‌گیریم و بخش‌هایی از آن‌ها هم، عملی می‌شوند. هفته، ماه،

اگر در زمینه‌ی هدف گذاری یا برنامه ریزی مطالعه کرده یا در یک دوره آموزشی شرکت کرده باشید، بی‌تردید درباره هدف گذاری به روش اسمارت (SMART) چیزهایی شنیده‌اید. هر جا بحث از توسعه فردی و روشهای هدف گذاری است، بحث آموزش هدف گذاری SMART را هم می‌گنجانند و این نکته را یادآوری می‌کنند که هدف خوب باید

بی انگیزه بودن هم – درست مثل انگیزه داشتن – انواع مختلفی دارد. اما یکی از انواع بی انگیزگی که معمولاً کمتر مورد توجه قرار می‌گیرد، بی انگیزگی ناشی از انگیزه‌ی بسیار است. اگر چه این پدیده چندان تازه نیست، اما یکی از نخستین کسانی که باعث شد چنین مسئله‌ای مورد توجه قرار بگیرد، داگلاس ریوز

اگر به موضوعاتی مثل مدل ذهنی، یادگیری و یا استعدادیابی علاقه‌مند باشید، احتمالاً کتاب طرز فکر (Mindset) نوشته‌ی کارول دوک (~ کارول دوئک) را خوانده‌اید و یا حداقل نامش را شنیده‌اید. این کتاب را می‌توان یکی از معروف‌ترین کتابهای روانشناسی در نزد عامه‌ی مردم دانست. در سال‌های ۲۰۰۶ و ۲۰۰۷ که کارول دوک کتاب طرز

فرض کنیم برای خود این هدف را تعیین کرده‌اید که تا پایان سال، هر هفته یک کتاب بخوانید؛ یا این‌که می‌خواهید گیاه‌خوار شوید و دیگر گوشت و محصولات حیوانی را مصرف نکنید؛ یا این‌که گزارشی از فعالیت‌های سه‌ماهه‌ی اخیر خود تهیه کرده و تا پایان هفته به مدیرتان تحویل دهید. آیا این هدف را به

اراده از جمله واژه‌های پرکاربردی است که معمولاً در کنار انضباط شخصی، مدیریت زمان و مدیریت انگیزه قرار می‌گیرد. اما پرکاربرد بودن این واژه باعث نشده که از ابهام‌های آن کاسته شود. فرض کنید کسی در توصیف خود به شما می‌گوید من بی اراده هستم؛ یا این‌که می‌گوید با روش های تقویت اراده آشناست. چه برداشتی از این جمله‌ها دارید؟ آیا می‌توان واژه‌ی اراده را به