هر صحبتی دربارهٔ مدیریت زمان و نظم شخصی دیر یا زود به بحث سستی، تنبلی و اهمال کاری کشیده می‌شود. اهمال کاری یا به تعویق انداختن کارها (Procrastination) در ساده‌ترین تعریف خود به معنای تعلل ورزیدن در انجام کارها و به تأخیر انداختن کارهاست و همه به تجربه دریافته‌ایم که یکی از چالش‌های ما در

در درس تعریف اعتماد به نفس توضیح دادیم که دقیق‌ترین روش برای حرف زدن از اعتماد به نفس این است که از اعتماد به نفس در یک زمینهٔ خاص حرف بزنیم. مثلاً اعتماد به نفس در سخنرانی یا اعتماد به نفس برای حضور در جمع یا اعتماد به نفس در حل مسئله و … و

مردی در کتابفروشی مشغول برانداز کردن یک مجموعهٔ بیست‌جلدی دربارهٔ تاریخ جهان بود. به‌نظر می‌رسید تصمیمش را گرفته و آماده می‌شود هزینهٔ آن مجموعه را پرداخت کند. جوان دانشجویی که کمی آن‌سوتر مشغول بررسی کتابها بود گفت: «این مجموعه در روایت تاریخ دقیق نیست. اگر به این حوزه علاقه دارید، پیشنهاد می‌کنم نگاهی هم به

ما در متمم بارها در درس‌های مختلف به مفهوم حسابداری ذهنی اشاره کرده‌ایم. در دوره روانشناسی پول هم توجه ویژه‌ای به این بحث داشته‌ایم. هم در قالب درس حسابداری ذهنی و هم با معرفی کسانی مانند ریچارد تیلر و دن اریلی که در این زمینه بسیار نوشته و حرف زده‌اند. با این حال به علت اهمیت

نورث‌کوت پارکینسون (Northcote Parkinson) که معمولاً او را به واسطهٔ قانون پارکینسون (Parkinson’s Law) می‌شناسیم، نویسندهٔ شوخ‌طبعی بود و در عین حال لحن تلخ و گزنده‌ای هم داشت. اصلاً برایش مهم نبود که در یک جمله، هم‌زمان به سه گروه حمله کند و در سه جبهه بجنگند؛ هم ملت را به «نادانی» متهم کند، هم