مهارت نگارش شما در مقایسه با دوستان‌تان و سایر افرادی که می‌شناسید چگونه است؟ آیا خودتان را آدم شوخ‌طبعی می‌دانید؟ چقدر بلدید آن موقع که می‌خواهید،‌ دیگران را بخندانید؟ مهارت شما در رانندگی چگونه است؟ اگر رانندگان جامعه را به ده دهک تقسیم کنیم، شما در کدام دهک قرار می‌گیرید؟ ما هر روزه بارها و

ما تا کنون بارها درباره‌ی مطالعه و روش‌های افزایش اثربخشی مطالعه صحبت کرده‌ایم: از توصیه های مربوط به کتابخوانی تا پیشنهاد یادداشت برداری و ترسیم نقشه ذهنی. در این درس، بیشتر می‌خواهیم به بخشِ کاملاً فیزیکیِ خواندن و مطالعه بپردازیم: چشمانی که بر روی کاغذ حرکت می‌کنند و متن را به مغز می‌رسانند تا تحلیل‌های اولیه‌ای که

در فایل صوتی درسِ قبل با عنوان مقدمه‌ای بر مهارت یادگیری، نکات متعددی درباره‌ی یادگیری مطرح شد. نکته‌ی کلیدی و محوری بحث هم، هنر فراموش کردن آموخته‌های قبلی و نقش این کار، در افزایش آمادگی برای یادگیری بود. ارزیابی مجدد دانسته‌های قبلی بر اساس آموخته‌های جدید نیز، نکته‌ی دیگری بود که در آن فایل صوتی مورد تأکید

برای دیدن یک فیلم دو ساعته، به چقدر زمان نیاز است؟ اگر اهل فیلم دیدن نباشید، احتمالاً می‌گویید: دو ساعت. اما اگر تجربه‌ی دیدن فیلم‌های متنوع و پیگیری آثار کارگردانان مختلف را داشته باشید می‌دانید که این سوال پاسخ مشخصی ندارد. علت این مسئله هم آن است که دیدنِ فیلم یک فعالیت فکری است و نه فعالیت

روش های یادگیری را می‌توان به شیوه‌های متفاوتی دسته‌بندی و طبقه‌بندی کرد. گاهی یادگیری را بر اساس ابزار طبقه‌بندی می‌کنند. یادگیری دیجیتال و یادگیری فیزیکی نمونه‌ای از این نوع دسته‌بندی است. برخی اوقات هم یادگیری را بر اساس بودن یا نبودن راهنما دسته‌بندی می‌کنند. اصطلاحات یادگیری هدایت‌شده و یادگیری شخصی به این شکل از دسته‌بندی اشاره دارد. اما در میان انواع نگرش‌ها و روش های یادگیری، یک

همه می‌دانیم که آموزش الکترونیکی بخش مهمی از صنعت آموزش را در اختیار خود گرفته است. همان‌طور که در معرفی مهارت یادگیری اشاره کردیم، آموزش و یادگیری در کنار یکدیگر هستند و آموزش الکترونیکی وقتی می‌تواند موفق باشد که ما در مهارت یادگیری الکترونیکی نیز توانمند باشیم. یکی از علت‌های اینکه در زبان انگلیسی برای آموزش الکترونیکی از واژه‌ی E-learning استفاده می‌شود

یادگیری تا چند دهه قبل، کمتر به عنوان یک مهارت مورد توجه قرار می‌گرفت. اصطلاحی که بیش‌ از یادگیری رواج داشت، هوش بود. چیزی به نام ضریب هوشی یا بهره هوشی که معمولاً آن را با مخفف IQ می‌شناسیم، در ذهن بسیاری از مردم جایگاه بالایی پیدا کرده بود. اگر کسی در آموختن توانمند بود، همه چیز را به بهره

قد او یک متر و شصت و پنج سانتی‌متر بود. اما اگر وزن حضور او در گفتگوها و اتاق‌های جلسه را بر این اساس برآورد کنید شدیداً اشتباه کرده‌اید. این توضیحی است که الیوت وایزنر در توصیف استاد خود بنجامین بلوم – در مقاله‌ای که یونسکو منتشر کرده است – به کار می‌برد (+). اگر به

پیش نیاز درس آشنایی با انواع حافظه: مطالعه درس روانشناسی شناختی (ضروری نیست اما بسیار توصیه می‌شود) مطالعه درس مدل سازی (ضروری نیست. اما می‌تواند مفید باشد) از دوستان عزیز متممی انتظار می‌رود پس از مطالعه این درس: به خاطر داشته باشند که بحث انواع حافظه صرفاً یک مدل است. بتوانند تفاوت حافظه کوتاه مدت و حافظه بلندمدت را توضیح دهند. بتوانند