یک کامنت یا تمرین خوب در متمم دارای چه ویژگی‌هایی است؟

مواردی که در اینجا مورد اشاره قرار می‌گیرد، قبلاً به صورت پراکنده در متمم مطرح شده است.

اما امیدواریم گرد هم آوردن این نکات کمک کند آنها را بیشتر جدی بگیریم و رعایت کنیم.

البته در متمم دو مطلب دیگر هم در زمینه‌ی کامنت و کامنت گذاری داریم:

• نظرات دوستان متممی در مورد یک کامنت خوب (که در اینجا از آن‌ها هم استفاده کرده‌ایم)
• سوالات متداول (FAQ) مربوط به کامنت گذاری

پیشنهاد متمم این است که در نوشتن مطلب، مشارکت در بحث‌ها و کامنت گذاری، تا حد امکان به نکات زیر توجه داشته باشیم:

• از متمم و مدیر متمم تعریف و تمجید نکنیم (انتقاد هم که اصلاً!). وقت‌مان را به مطالعه اصل درس‌ و بحث و گفتگو در مورد اصل درس بگذرانیم. رضایت را می‌توانید از طریق علامت‌گذاری در زیر درس (این موضوع در حوزه علاقه من است) و نارضایتی را از طریق تماس با ما به بخش پشتیبانی منتقل کنید و دستورات خود را مطرح کنید تا در طراحی مسیر آتی متمم لحاظ شود.
• کپی نکنیم. اگر مطلبی در جای دیگری در وب وجود دارد، هیچ معنایی ندارد تا آن را یک مرتبه دیگر به همان شکل بازنشر کنیم. می‌توانیم فقط در قالب یک لینک به آن مطلب اشاره کنیم و احیاناً خلاصه‌ی کوتاهی از آن بنویسیم.
•  ارزشمندترین حرف و تمرین و کامنت، چیزی است که از تجربه‌ی شخصی ما برآمده باشد و برای دیگران هم قابل استفاده باشد.  اگر احساس می‌کنیم چنین تجربه‌ای در قالب یک داستان یا خاطره قابل انتقال است، هیچ ایرادی ندارد (و حتی جذاب و زیباست) که آن خاطره یا داستان را – با جزئیاتی که به بیان منظور ما کمک می‌کند – برای دوستان خود هم تعریف کنیم.
• به سایت‌هایی که کیفیت پایین دارند یا زرد هستند یا مطالب دست اول ندارند لینک ندهیم. همچنین به سایت‌هایی که خودشان به منابع وفادار نیستند (یا منابع را بدون لینک دادن به آنها فقط نام می‌برند) هرگز لینک ندهیم.
• اگر با یک جستجوی سطحی و سریع در گوگل به مطلبی دست پیدا کردیم، همیشه یادمان باشد که دوستان‌مان هم احتمالاً همان مطلب را دیده‌اند و تکرار آن جذابیتی نخواهد داشت.
• اگر می‌خواهیم لینکی مربوط به یک مطلب در سایت دیگر را معرفی کنیم و آدرس لینک طولانی است، تا حد امکان از سرویس‌های کوتاه کننده‌ی لینک استفاده کنیم.
• از کامنت‌هایی که حساسیت سیاسی یا حساسیت مذهبی ایجاد می‌کنند و از چارچوب قوانین جاری کشور خارج می‌شوند اجتناب کنیم.
• به جای میکس و مونتاژ مطالب کتابها و مقالات دیگر (یا لااقل در کنار آنها) تا حد امکان تحلیل‌های خودمان را هم به بحث بیفزاییم.
• مطمئن شویم که خواننده‌ی کامنت یا تحلیل یا تمرین ما، بعد از خواندن آن احساس خوبی پیدا می‌کند و از اینکه وقت خود را برای خواندن حرف ما صرف کرده خوشحال است.
• اگر درسی تمرین دارد، مطلبی که می‌نویسیم دقیقاً و صرفاً پاسخ به تمرین همان درس باشد.
• خودمان مثال بزنیم. در بسیاری از تمرین‌های متمم از ما خواسته شده که فکر کنیم و در مورد موضوع درس یا یک سوال مشخص مثال بزنیم. در این موارد،
  مهم‌ترین ظلمی که به خودمان می‌توانیم بکنیم این است که مثال‌های کتابها و نویسندگان و سایت‌های دیگر را بخوانیم آنها را نقل کنیم.
  حتی به فرض اینکه منبع را هم ذکر کنیم (و در ظاهر تمام قوانین آموزشی متمم را رعایت کنیم) ذهن ما از فرصت فکر کردن و جستجوی مثال یا خلق مثال محروم شده است. مثال نادرستی که از خودمان نقل می‌کنیم صدها مرتبه ارزشمندتر از مثالی است که به نقل از برترین متفکران جهان نقل کنیم.
• اگر درسی تمرین ندارد، مطلبی که مطرح می‌کنیم مستقیماً با مطالب همان درس در ارتباط باشد.
• تا حد امکان مطمئن شویم که تمرین خود را در مربوط‌ترین درس متمم می‌نویسیم. نگاه کردن به فهرست و ترتیب درس‌ها در پایین هر درس کمک می‌کند بهتر تصمیم بگیریم که آیا محل درستی را برای مطرح کردن بحث خود انتخاب کرده‌ایم؟
• اگر مدتی از مطالعه‌ی یک درس گذشته و اکنون که دوباره به آن درس بازمی‌گردیم، می‌بینم حرف‌های بهتر و تحلیل‌های عمیق‌تر و مثال‌های مناسب‌تری داریم، هیچ ایرادی ندارد که دوباره در آن درس تمرین حل کنیم. متمم نه تنها این کار را نامطلوب نمی‌داند،‌ بلکه به شدت از آن استقبال می‌کند.
  تبصره: انجام این کار در پروژه‌های پایانی درس‌ها خلاف قانون آموزشی متمم است.
• روند آموزش را مختل نکنیم. اگر حدس می‌زنیم مطلبی که می‌خواهیم مطرح کنیم، در روند طبیعی درس وجود خواهد داشت و در درس‌های آتی مطرح خواهد شد، صبر کنیم و در همان زمان آن را مطرح کنیم.
•  برای اثبات خودمان، فرایند آموزش دوستان‌مان را مختل نکنیم.  وقتی مطلبی را از قبل خوانده‌ایم و می‌شناسیم یا اطلاعات تخصصی در مورد آن داریم، ممکن است وسوسه شویم که توضیحاتی فراتر از نیاز را در بخش نظرات مطرح کنیم. اما به خاطر داشته باشیم که متمم یک محل آموزشی است.
  مهم‌ترین نکته در آموزش، تشخیص نیازهای آموزشی دانشجویان است. فراتر رفتن از نیازهای آموزشی به همان اندازه اشتباه است که تامین نکردن نیازهای آموزشی. اگر مطلبی در متمم درس داده شده و به جزئیات بیشتر و تخصصی‌تر در مورد آن پرداخته نشده، این مسئله عموماً ناشی از نیاز آموزشی طراحی شده در سرفصل‌های آموزشی است. اینکه درک نکنیم نیاز آموزشی چیست و بیش از حد نیاز وارد حوزه‌های تخصصی شویم (آن‌ هم با مطالبی که می‌دانیم خود متمم، بهتر از ما می‌داند و می‌فهمد و بیش از ما به منابع علمی معتبر در آن زمینه دسترسی دارد) موجب کاهش انگیزه‌ی سایر دوستان و نیز بر هم خوردن مسیر آموزشی طراحی شده در متمم است.
• در نوشته‌های خود، جز در جایی که واقعاً منظورمان یک حرف مطلق است، از قیدهای مطلق استفاده نکنیم. اگر هم استفاده می‌کنیم، در حدی مطمئن باشیم که بتوانیم از حرف و استدلال خود دفاع کنیم.
• در کامنت‌ها به سراغ احوال پرسی و تعارفات غیرضروری نرویم.
• تا حد امکان یا از وارد شدن به گفتگوهای دونفره اجتناب کنیم. اما اگر جایی لازم است که وارد گفتگوهای دونفره شویم، حتماً توجه داشته باشیم که پاسخ ما به اندازه‌ی کافی حاوی توضیح، استدلال، اطلاعات تکمیلی و منابع و مثال باشد که مطالعه‌ی آن برای دوستان دیگر هم مفید باشد.
• با کلمات، سالاد درست نکنیم. جملات زیبا و ترکیب‌های طولانی که هیچ معنای خاصی ندارند یا معنای آنها چنان مبهم است که هر کس می‌تواند معنای مورد نظر خود را از آنها استنباط کند.
• طول کامنت را مناسب انتخاب کنیم. نه آنقدر کوتاه که بی‌حوصلگی ما را القا کند و نه آن‌قدر بلند که احساس شود حرف‌های زائد در آن وجود دارد. طول مناسب کاملاً نسبی است. به این معنا که گاه در جواب یک سوال ساده، ممکن است پنجاه کلمه هم طولانی محسوب شود و گاه در حل یک تمرین، هزار کلمه هم کوتاه باشد. یک معیار مهم این است که  نباید کسی بتواند بدون لطمه خوردن به بحث ما، بخشی از کامنت و تمرین و نظر ما را حذف کند. 
• در کامنت خود از المان‌های فرمت بندی به خوبی استفاده کنیم تا خوانایی متن ما بالا باشد:
  • پاراگراف‌ها را با طول مناسب انتخاب کنیم.
  • هر جا لازم است به خط بعد برویم تا مطالب جدا شود.
  • از اعراب گذاری و نشانه گذاری در جایی که خواندن متن را ساده می‌کند، تا حد امکان استفاده کنیم.
  • از ضخیم کردن برای تاکید استفاده کنیم. دقت کنیم که از این ابزار به صورت گسترده استفاده نکنیم که آزار بصری ایجاد کند.
  • اگر مطلب ما خیلی طولانی است، در ابتدا در قالب چند جمله آن را خلاصه کنیم و ساختار بحث را بگوییم.
• اگر از عکس یا تصویری استفاده می‌کنیم:
  • عکس را در سایت پیکوفایل آپلود کنیم و لینک آن را در کامنت بگذاریم (در هنگام نمایش، لینک حذف شده و عکس نمایش داده خواهد شد).
  • مطمئن شویم که عکس یا تصویر به تفهیم بهتر مطلب کمک می‌کند.
  • مطمئن باشیم که بدون عکس یا تصویر به هیچ شکل نمی‌توانیم پیام خود را منتقل کنیم.
  • تا حد امکان به جای عکس، از دیاگرام یا نمودار یا دستنوشته تولیدی خودمان استفاده کنیم.
  • حتماً دقت کنیم حجم عکس بالا نباشد (ما در متمم به ندرت عکس بالاتر از ۱۰۰ کیلوبایت داریم).
  • توجه داشته باشیم که عرض عکس، حداکثر ۶۱۲ پیکسل باشد.
• قبل از ارسال نوشته، یک بار آن را بخوانیم و مطمئن شویم که ایراد دیکته‌ای یا نگارشی ندارد. همچنین بعد از ارسال هم پانزده دقیقه فرصت داریم تا نوشته‌های خود را بازبینی و اصلاح کنیم و از کیفیت آنها مطمئن شویم.
• از شیوه‌ی نگارش سطحی رایج در شبکه های اجتماعی اجتناب کنیم. تکرار یک حرف، استفاده از چند علامت همزمان و اظهار نظر بدون پیشتوانه از جمله ویژگی‌های این سبک نگارش است: من که خیلیییییییییییی موافقم!!!
• جز در مواردی که این کار توجیه پذیر است (تنوع موضوعی و چند تکه بودن یک بحث بسیار طولانی) یا متمم مشخصاً از شما درخواست کرده است، یک کامنت خود را در قالب چند کامنت ثبت نکنیم.

امیدواریم همه‌ی قید و شرط‌های ما، باعث نشود که شما از کامنت‌گذاشتن یا بحث کردن یا حل تمرین‌ها بترسید.

قرار نیست همه‌ی ما حرف جدید برای گفتن داشته باشیم. بلکه قرار است بکوشیم که حرف‌های موجود را هم با نگاه جدید ببینیم و منتقل کنیم. هر تجربه، هر مثال، هر تداعی که در ذهن شما شکل می‌گیرد می‌تواند نمونه‌ای از این نگاه جدید باشد.

ضمن اینکه با حل تمرین (حتی اشتباه) به متمم کمک می‌کنیم که درس‌ها و توضیحات خود را کامل‌تر و شفاف‌تر کند و خودمان هم بیش از پیش مطالب را درک کنیم و خودمان را بیازماییم.

پیشنهاد ما این است که قبل از دادن امتیاز به دوستان خود، یک لحظه فکر کنید که آن نوشته، نوشته‌ی خودتان است.

آیا حاضر بودید که آن را منتشر کنید؟ آیا معیارهای مطرح شده در فهرست فوق تا حد خوبی در آنها رعایت شده است؟

اگر پاسخ این دو سوال مثبت است، منطقی است که آن حرف و دیدگاه از شما امتیاز بگیرد.

در غیر این صورت، جدا از اینکه دوستان دیگر خود را به شیوه‌ی نادرست تشویق می‌کنید،‌ از اعتبار خود نزد متمم نیز می‌کاهید.

چون امتیاز آموزنده به این معناست که من حاضر هستم این حرف، به عنوان حرف خودم در پرونده‌ی آموزشی‌ام ثبت شود.