در بررسی نظرات، تجربه‌ها و تمرین‌هایی که دوستان متممی در درس‌های مختلف مطرح می‌کنند، با سوالات و چالش‌هایی مواجه می‌شویم که احتمالاً تجربهٔ مشترک بسیاری از ماست. اما به خاطر محدودیت فضای هر درس و نیز این که همه می‌کوشیم گفتگوها از موضوع اصلی دور نشود، این سوالات و چالش‌ها بی‌پاسخ می‌مانند و گفتگویی بر

می‌دانیم که سال‌هاست روانشناسی رفتارگرا، جایگاه خود را به عنوان تنها نظریه‌ در بحث انگیزه و انگیزش از دست داده است. البته این بدان معنی نیست که این نظریه، دیگر کاربرد ندارد. بلکه همه پذیرفته‌اند که روانشناسی رفتارگرا، صرفاً یکی از زوایای متعدد بحث پیچیده‌ی انگیزش را منعکس می‌کند و برای شناخت و تحلیل انگیزه – حداقل در انسان‌ها – باید

هدف گذاری برای یادگیری، از جمله مباحثی است که بسیار مظلوم واقع شده و کمتر مورد توجه قرار می‌گیرد. نخستین مسئله این است که ما بسیاری از اوقات، شناخت اهمیت موضوع را برای شروع برنامه یادگیری کافی می‌دانیم. مثلاً اگر از کسی بپرسید که چرا می‌خواهد مدیریت زمان یاد بگیرد، ممکن است به شما بگوید به خاطر