موضوعی که این بار برای #دعوت به گفتگو انتخاب کرده‌ایم،‌ یک تجربه‌ی نسبتاً آشناست. تجربه‌ای که حدس می‌زنیم بسیاری از خوانندگان این مطلب هم آن را حس و لمس کرده باشند. ماجرا به مطالعه‌ای مربوط می‌شود که جوردی کُیدباک، دن گیلبرت و تیموتی ویلسون در سال ۲۰۱۳ منتشر کردند و در آن به طرح و بررسی

یک شرکت کوچک در زمینهٔ سمپاشی و کنترل آفت‌ها فعالیت می‌کرد. این شرکت تعدادی خودرو را دستگاه سمپاش مجهز کرده بود و بسته به سفارش و درخواست مشتریان، خودروهای خود را به محل مورد نظر اعزام می‌کرد. راننده‌ها موبایلی اختصاصی در اختیار داشتند که به‌وسیلهٔ آن با شرکت و مشتریان تماس می‌گرفتند. آن‌ها نمی‌دانستند روی

ما در مدیریت و روانشناسی با مجموعه‌ی متنوعی از ویژگی‌ها، صفات شخصیتی و الگوهای رفتاری مطلوب آشنا می‌شویم. مثلاً می‌آموزیم که «عزت نفس خوب است.» «اعتماد به نفس لازمه‌ی رشد و موفقیت است.» «مهارت گوش دادن ارزشمند و ضروری است و هر کس می‌خواهد ارتباط بهتر و اثربخش‌تری داشته باشد باید آن را بیاموزد.» «نوع‌دوستی یک ویژگی

حتی اگر متخصص مالی و بانکداری نباشید، احتمالاً نام گلدمن ساکس (Goldman Sachs) را شنیده‌اید. موسسه‌ای که بعد از جی‌پی‌مورگان، دومین بانک بزرگ سرمایه‌گذاری (تقریباً شبیه موسسات تأمین مالی خودمان) در جهان است و حدود ۱۵۰۰ میلیارد دلار سرمایه را مدیریت می‌کند. حالا فرض کنید یکی از مدیران ارشد این شرکت هستید. بعد از دوازده

اگر مشتری یک کسب و کار خواسته‌ای داشته باشد که با قوانین داخلی آن مجموعه هم‌خوان نباشد، چه باید کرد؟ آیا باید خواستهٔ مشتری را در اولویت قرار داد؟ یا قوانین سازمانی مهم‌تر هستند و نباید آن‌ها را به خاطر خواست یک مشتری زیر پا گذاشت؟ چنین پرسشی کلی و مبهم است و شاید منطقی

چند سال قبل، در سال ۲۰۱۲، بیمارستانی در ایالت تگزاس آمریکا شرطی را برای استخدام اعلام کرد که بسیار بحث‌برانگیز شد. این بیمارستان اعلام کرد که نمی‌تواند داوطلبانی را که چاق هستند، استخدام کند. شاخص چاقی را هم چنین اعلام کرد که: اگر BMI شما بالاتر از ۳۵ باشد، از استخدام‌تان معذوریم (‌شاخص BMI چیست؟).

مثل همیشه، این بار هم دعوت به گفتگو می‌خواهیم به سراغ یکی از جمله‌های کوتاهی برویم که در پیام اختصاصی برایتان نمایش می‌دهیم. جمله‌ای که این‌بار برای دعوت به گفتگو انتخاب کرده‌ایم، از پاول گتی (Jean Paul Getty) نقل شده است که از جمله مدیران خصوصی صنعت نفت در نیمه‌ی اول قرن بیستم محسوب می‌شود. البته ما جمله‌ی او را

با وجودی که جیم کالینز و جری پوراس کتاب‌های متعددی نوشته‌اند، ما معمولاً آن‌ها را به خاطر کتاب ساختن برای ماندن می‌شناسیم. این کتاب واژه‌‌هایی مانند مأموریت و چشم انداز را در فضای مدیریت و ادبیات استراتژی و تفکر استراتژیک رواج داد. در حدی که امروزه بعید است یک فعال حوزه‌ی مدیریت و کسب و