تفویض اختیار یا Delegation of Authority یکی از رایج‌ترین واژه‌ها در حوزه مدیریت است. لغت تفویض به معنای واگذاری است و زمانی که از تفویض اختیار صحبت می‌کنیم منظورمان این است که یک فرد، اختیار در یک اقدام یا یک تصمیم گیری را به فرد دیگری واگذار کند. طبیعتاً در محیط سازمانی، تفویض اختیار به

کتابهای مدیریت زمان، همه کم و بیش به نکات مشابهی اشاره می‌کنند. از هنر نه گفتن حرف می‌زنند و به ماتریس آیزنهاور می‌پردازند. از محدودیت منابع می‌گویند و بر اهمیت تفویض اختیار تأکید می‌کنند. درباره‌ی مدیریت توجه  صحبت می‌کنند و به خوانندگان خود توصیه می‌کنند از نوتیفیکیشن‌ها و سایر عوامل حواس‌پرتی فاصله بگیرند. گاهی هم تکنیک‌هایی

هر بحثی درباره‌ی مدیریت زمان، دیر یا زود به مسئله‌ی سستی، تنبلی و اهمال کاری هم کشیده می‌شود. برای تعلل ورزیدن و اهمال کاری هم، مثل هر رفتار پیچیده‌ی دیگر، آن‌قدر ریشه‌های متنوع ذکر می‌شود که در نهایت نمی‌دانیم باید به سراغ کدام‌یک برویم و چگونه می‌توانیم آن را مدیریت کنیم. عزت نفس پایین، ترس از خطا کردن، کمال

رولف دوبلی در کتاب هنر خوب زندگی کردن فصلی را به اثر معکوس اختصاص داده و پرسیده است: «چرا چیزهایی که قرار است برای ما زمان بخرند، معمولاً وقت‌مان را تلف می‌کنند؟» (عنوان این فصل در نسخه‌ی انگلیسی Counter-productivity است). او استدلال و ادعای خود را بر پایه‌ی دو مثال اصلی بنا کرده است. نخستین مثال، مربوط

«بمبارانِ بی‌پایانِ اخبار و شایعات و عکس، از ما دیوانگانی معتاد به دریافتِ اطلاعات ساخته. این اتفاق، مرا نابود کرد و ممکن است با شما هم چنین کند.» کال نیوپورت (Cal Newport) مقدمه‌ی کتاب مینیمالیسم دیجیتال (Digital Minimalism) را با این نقل قول آغاز می‌کند و در ادامه، از دردسرهای زندگی با ابزارهای نوین ارتباطی

فرض کنید به شما یک ساعت فرصت داده‌اند که یک درخت را با تبر قطع کنید. ممکن است در این حالت، به یاد آن گفته‌ی معروف بیفتید و تصمیم بگیرید ۵۵ دقیقه را به تیز کردن تبر و ۵ دقیقه را به تبر زدن اختصاص دهید. اما نگاه دیگری هم وجود دارد: این‌که نیم ساعت بخوابید

اگر بخواهیم موضوع مدیریت زمان را در محیط کسب و کار و فضای سازمان بررسی کنیم، یکی از اولین موضوعاتی که به ذهن‌مان می‌رسد، جلسات کاری است. بسیاری از افراد معتقدند که جلسات، قاتل زمان هستند و می‌توانند ده‌ها مثال بیاورند که جلسات کاری با وجود صرف ساعت‌ها وقت، خروجی چندانی نداشته‌اند. این مسئله خصوصاً

محتوای کتاب خرده عادت ها یا عادتهای اتمی (Atomic Habits) برای کسانی که کتاب اثر مرکب دارن هاردی یا کتاب قدرت عادت چارلز داهیگ را خوانده‌اند، آشنا خواهد بود. جیمز کلییر (James Clear) در این کتاب می‌کوشد روش ایجاد و تقویت عادتهای مثبت و نیز تضعیف و کم‌رنگ کردن عادتهای منفی را به مخاطبان خود بیاموزد. تجربه‌ی جیمز کلییر در

در این درس به اهمیت اولویت بندی کارها و همین‌طور ماتریس آیزنهاور (یا همان ماتریس اهمیت و فوریت استیون کاوی) می‌پردازیم. اکثر ما این ماتریس را می‌شناسیم و روش اولویت بندی فعالیت ها به کمک آن را می‌دانیم. به همین خاطر، احتمالاً این درس برای شما حاوی نکات چندان تازه‌ای نیست و می‌توانید آن را