نه صدای غرش موتور از کامیون او برمی‌خیزد و نه کسی از روی پل‌هایی که ساخته عبور می‌کند. از سازش هم جز جیر جیرِ موردی چوب، صدایی برنخاسته است. یانوس اوربانسکی (Janusz Urbanski)، پیرمرد لهستانی بازنشسته‌ای که زمانی عمر خود را در معادن و کارگاه‌های آهن‌گری می‌گذراند، اکنون شبیه پدر ژپتوی قصه‌ها، با کاردستی های

آکی ناکاتا نقاش است. اما به جای نقاشی بر روی بوم، سنگ‌ها را به عنوان بستر نقاشی خود انتخاب کرده است. او علاقه‌ی زیادی به حیوانات دارد و می‌کوشد تصاویر آن‌ها را با جزئیات فراوان روی سنگ‌ها ترسیم کند. در حدی که بسیاری از نقاشی‌هایش کاملاً سه بعدی به نظر می‌رسند. ناکاتا می‌گوید که ابتدا

کریس ماینارد از دوازده سالگی مشغول ساختن کاردستی با پر است. این کار در خانواده‌ی آنها ارثی است. وسایلش هم هنوز، وسایل جراحی چشم است که از پدربزرگش به ارث برده و پرها را با استفاده از‌ همان‌ها قیچی می‌کند و شکل می‌دهد. حتی ذره بین دستش هم، ذره بین چشم‌پزشک‌هاست. او عاشق پرندگان است و