کدام را بیشتر معیار قضاوت قرار می‌دهید: پست اینستاگرامی یک نفر؟ یا حرفی که در پاسخ به کامنت یکی از مخاطبانش نوشته است؟ سخنرانی مدیر روابط عمومی یک سازمان؟ یا صحبت‌های یکی از کارشناسان ارشد و مدیران فنی همان سازمان؟ پاسخ رسمی یک مدیر به شما به یکی از مشتریان در یک جلسه‌ی رسمی؟ یا

می‌دانیم که اگر کسی به برندسازی شخصی علاقه‌مند باشد، ناگزیر است برای ارتباطات برند هم برنامه‌ریزی کند و با مخاطبان برند خود حرف زده و تعامل برقرار کند. این حرف در ظاهر ساده است و به نظر می‌رسد که کار دشواری نیست. هزاران نفر را می‌شناسیم که به صورت منظم در وبسایت و وبلاگ خود و در

تا این‌جا توضیح دادیم که برای برندسازی شخصی می‌توان دو وجه در نظر گرفت: هویت برند شخصی و ارتباطات برند شخصی. وقتی از هویت برند شخصی حرف می‌زنیم به سوالاتی از این دست پاسخ می‌دهیم: من کیستم؟ نقاط قوت و ضعف من چیست؟ چه اصول و ارزش‌ها و چارچوب‌هایی دارم؟ داشته‌هایم چیست؟ چه چیزی مرا

در نخستین درس از مجموعه درس‌های برندسازی شخصی به این نکته اشاره کردیم که پیتر مونتویا یکی از نخستین کسانی بوده درباره‌ی برندسازی شخصی حرف زده و کتاب نوشته است. در آن‌جا گفتیم که در میان حرف‌های مونتویا – که بخش زیادی از آن‌ها قدیمی شده – یک نکته‌ی کلیدی وجود دارد که هنوز تازه مانده

کمتر کسی را می‌توان یافت که در اهمیت برندسازی شخصی تردید داشته باشد. این روزها افراد بسیاری دوست دارند یک برند شخصی قوی داشته باشند و همین نشان می‌دهد که اهمیت ساخت برند شخصی تا حد زیادی پذیرفته شده است. پس چرا باید از اهمیت برندسازی حرف بزنیم؟ موضوع این‌جاست که پرسونال برندینگ کار ساده و

بیش از دو دهه از مطرح شدن اصطلاح برندسازی شخصی یا پرسونال برندینگ (Personal Branding) می‌گذرد. اما رونق این اصطلاح در چند سال اخیر، شگفت‌انگیز و جالب‌توجه بوده است. دوره های آموزش برندسازی شخصی در جای‌جای کشور (و جهان) برگزار می‌شوند و افراد بسیاری خود را متخصص پرسونال برندینگ معرفی می‌کنند. به جرأت می‌توان گفت گسترش شبکه های