تذکر اول: Strategic Business Unit یا SBU در زبان فارسی به عبارت‌های مختلفی ترجمه شده که از جمله‌ی آن‌ها می‌توان به واحد کسب و کار استراتژیک، واحد استراتژیک کسب و کار، و نیز واحد تجاری استراتژیک اشاره کرد. بسیاری از استراتژیست‌ها هم ترجیح می‌دهند از همان شکل کوتاه‌شده‌ی SBU استفاده کنند. ما در متمم معمولاً از

حدود سه دهه قبل در سال ۱۹۸۹، گری همل و همکارش پراهالاد در مجله کسب و کار هاروارد، مقاله‌ای با عنوان Strategic Intent منتشر کردند. عنوانی که در فارسی به عزم استراتژیک، قصد استراتژیک و نیز نیت استراتژیک ترجمه شده است. آن مقاله در پاسخ به نیاز دوران خودش نوشته شده بود؛ اما مفهومی که در آن مطرح

معمولاً به محض شنیدن اصطلاح برنامه و برنامه ریزی، نقدها و مقاومت‌ها هم شروع می‌شود که «این روزها دیگر نمی‌توان برنامه ریزی کرد» و «وقتی هر روز یک اتفاق تازه می‌افتد، هدف گذاری چند ساله دیگر معنا ندارد» و خلاصه، به عناوین مختلف، به این نکته اشاره می‌شود که دیگر، دوران برنامه ریزی گذشته است. برنامه ریزی استراتژیک (Strategic Planning) هم دقیقاً

پیش نیاز مطالعه درس استراتژی رشد بر اساس ماتریس آنسوف مطالعه معرفی ایگور آنسوف (پدر استراتژی سازمانی و مدیریت استراتژیک) مطالعه درس سطوح استراتژی (ضروری نیست؛ اما توصیه می‌شود) از دوستان عزیز متممی انتظار می‌رود پس از مطالعه این درس: به خاطر بسپارند که برای استراتژی رشد گزینه‌های مختلفی وجود دارد. بتوانند چهار گزینه‌ی پیشنهادی در ماتریس

استراتژی و مدیریت استراتژیک در نیمه‌ی دوم قرن بیستم، تا حد زیادی زیر سایه‌ی ایگور آنسوف (Igor Ansoff) رشد کرده است. آنسوف به ایجاد ارزش و ارزش آفرینی اشاره می‌کرد و تأکید داشت که گام اول استراتژی، انتخاب بازار هدف و ارائه‌ی محصولی است که برای آن بازار جذاب باشد. صحبتی که بعدها در مدیریت بازاریابی

نام مایکل پورتر با استراتژی رقابتی گره خورده و هرگاه در استراتژی حرفی از رقابت می‌شود، پای حرف‌ها و نظریه‌ها و دیدگاه‌های پورتر هم به میان می‌آید. کتابها و مقالاتی که در آن‌ها پورتر به رقابت در میان کسب و کارها پرداخته، کم نیستند. اما در این میان، می‌توان کتاب استراتژی رقابتی (Competitive Strategy) را زیربنایی‌ترین نوشته‌ی