پاراگراف فارسی: پدر و مادرها قرار نیست نابغه باشند
اگر روانشناسان، پس از سالها یک چیز را آموخته باشند، آن یک چیز این است که والدین، برای این که والدین موفقی باشند، لازم نیست روانشناسان نابغه‌ای باشند.
آنها قرار نیست معلمانی مستعد و شگفت انگیز باشند.
اکثر ابزارهایی که پدر و مادرها استفاده می‌کنند، از فلش کارت‌ها و تکنیک‌های خاص و ابزارهای پیچیده و هر آن چیزی که فکر می‌کنند می‌تواند فرزندشان را به یک ماشین شکست ناپذیر در مسیر موفقیت تبدیل کند، تقریباً هیچ اثری ندارند.
پدر و مادرها قرار نیست عالی و خارق العاده باشند.
همین که به اندازه مورد نیاز، خوب باشند کافی است.
آنها باید بیاموزند که با فرزندانشان همراه شوند. برای آنها فضایی را ایجاد کنند که دنیا را قابل پیش بینی و با ثبات ببینند.
گرمای دوستی و سرمای نظم را همزمان به آنها بچشانند.
آنها باید پیوندهای عاطفی چنان محکمی را با فرزندان خود ایجاد کنند که فرزندانشان در مواجهه با استرس و تنش، بتوانند به آن پیوندها تکیه کنند.
آنها باید مثالهای زنده‌ای از مواجهه با مشکلات باشند تا فرزندانشان بتوانند با مشاهده آنها، به تدریج مدل‌های ناخودآگاه مورد نیاز برای زندگی را در ذهن خود بسازند.
دیوید بروکس
چند مطلب مرتبط | برای علاقه‌مندان به کتابخوانی
راهنمای خواندن و خریدن کتاب (فایل صوتی)
کتاب های مدیریت | کتاب های بازاریابی و فروش
کتاب های استراتژی | کتاب های بازاریابی دیجیتال
کتاب های روانشناسی | مرور، نقد و خلاصه کتاب
کتاب های توسعه فردی | کتاب های مدیریت زمان
پاراگراف فارسی | جملات منتخب کتاب‌ها
کتابخوانی | چگونه کتابخوان شویم؟
برخی از سوالهای متداول درباره متمم (روی هر سوال کلیک کنید)
ثبت‌نام | اطلاعات بیشتر فهرست درس‌های متمم
نویسنده‌ی دیدگاه : حسین قربانی
سلام
امروز یه مطلب آموزنده از آقای علی اکبر زین العابدین خوندم که بی ربط به این مطلب نیست.
اینجا بازنشرش میکنم تا دوستان متممی هم مطالعه کنن:
اگر بچه‌ای تکلیف نمی‌نویسد، گیر ندهید، خودش می‌داند و معلمش. اگر بچه‌ای از خوابِ نازِ صبح بیدار نمی‌شود، خودش می‌داند و ناظمش. اگر درس نخواند، خودش می‌داند و کارنامه‌اش. به پدر و مادرش مربوط نیست.
به پدر و مادرش این مربوط است که با هم در خانه دعوا نکنند، تفریحات خارج از سن و سال بچه ایجاد نکنند، وسط هفته تا دیروقت مهمانی نباشند، بچه‌شان را کتابفروشی و موزه و پارک ببرند، در خانه میوه داشته باشند، با بچه‌شان بازی کنند، شب‌ها موقع شام همه دور سفره‌ی غذا گفتگو کنند، با پوست میوه شکل‌های عجیب و غریب درست کنند، هر از گاهی با معلم‌ِ بچه دیدار کنند، به بچه یاد دهند توی اتاقش گلدان داشته باشد و هر روز از آن مراقبت کند، برایش اسباب‌بازی‌هایی بخرند که دستِ بچه ورزیده شود، خودشان هم – بلا نسبت! – یک وقت‌هایی کتاب بخوانند. با بچه شوخی کنند. هی نگویند: «پول نداریم.»، سر بچه منت نگذارند که برایت فلان و بهمان کرده‌ایم، حواسشان باشد دوست‌های خوب دور و بر بچه باشد...
همین!