هیچکس حق ندارد وارد شود
گفتگو درباره کارتون این بار هم با چند کارتون جدید، بهانهای است تا بتوانیم با یکدیگر حرف بزنیم و از ایدهها و دغدغهها و دیدگاههایمان بنویسم.
چارچوب کلی تفاوتی با گذشته ندارد.
مثل همیشه پیشنهادمان این است که حداقل در مورد یکی از کارتونها، در حد یک یا چند جمله شرح بنویسید.
حرفی که احساس میکنید در ذهن داشتهاید و اکنون، به کمک یکی از این تصویرسازیها، میتوانید بهتر و شفافتر به مخاطب منتقل کنید.
کاری از: Musa Gumus
دوست عزیز.
گفتگو درباره کارتون برای کاربران ویژه متمم در نظر گرفته شده است.
با عضویت به عنوان کاربر ویژهی متمم، علاوه بر دسترسی به این مطلب، به سایر مطالبی که تحت عنوان #ایده متمم ارائه میشوند نیز دسترسی خواهید داشت.
همچنین با فعال کردن اشتراک ویژه به درسهای بسیار بیشتری دسترسی پیدا میکنید که میتوانید فهرست آنها را در اینجا ببینید:
فهرست درسهای مختص کاربران ویژه متمم
البته از میان درسهای مطرح شده، ما فکر میکنیم ابتدا مطالعهی مباحث زیر را در اولویت قرار دهید:
دوره MBA متمم (اگر به بحثهای کلان مدیریتی علاقمندید)
چند مطلب پیشنهادی از متمم:
برخی از سوالهای متداول درباره متمم (روی هر سوال کلیک کنید)
ثبتنام | اطلاعات بیشتر فهرست درسهای متمم
نویسندهی دیدگاه : نیلوفر کشاورز
کارتون اثر انگشت بر دوش:
بین کارتونهایی که توی این قسمت بود این کارتون رو بیشتر دوست داشتم و دقایقی فقط بهش نگاه کردم.
به این فکر کردم که چقدر پیش آمده که هویت ما ، چیزی که هستیم و از گذشته بوده ایم تبدیل به باری بر دوشمان و وبالی بر گردنمان بوده است؟ تا چه حد اصرار داشته ایم آن هویت اکتسابی را دنبال خودمان بکشانیم و چقدر این انتخاب جلوی سرعت گرفتن و اوج گرفتن هایمان را گرفته است؟ به این فکر کردم که آیا از وزن آن آگاهیم یا مثل خیلی دیگر از تصمیمات زندگیمان ناآگاهانه آن را حمل می کنیم؟
من اگر می خواستم کمی تخیلم را به کار بیندازم شاید کارتونی می کشیدم که این اثر انگشت را توی سر جا داده بود و به نظر من آنجا هویت واقعی ماست. آن وقت قامت مرد خمیده نبود و استوار قدم بر می داشت. چون حداقل آن را خودش ایجاد کرده بود و لازم نبود نتیجه چیدمان ژنها را بر دوش بکشد.