کتابخوانی و توصیه هایی برای آن | چگونه کتابخوان شویم؟

۶۶۴ نظر برای کتابخوانی و توصیه هایی برای آن | چگونه کتابخوان شویم؟

1. امیرعلی رستگار کازرونی ⭐ گفت: (عضو ویژه و ارزیاب ۶ درس)

   ۲۸۰ دیدگاه | ۲۱۴۵ روز همراه متمم | لینک این دیدگاه
   

   ..::هوالرفیق::..

   سلام؛ امروز کتاب «ابن مشغله» را شروع کردم. از نادر ابراهیمی…

   نمیدانم چرا اما این بار کتاب را طوری شروع به خواندن کردم که صدای خودم را بشنوم. با صدای بلند! پیشنهاد می کنم (در کنار دیگر توصیه‌های گفته شده در این درس) این را هم امتحان کنید.

   بخشی از مقدمه را برایتان می نویسم، بلند بخوانید:

   «یا حق

   دوست من!

   «ابن مشغله»- این کتاب به راستی کوچکِ کم مایه و مَلات- را که خواندی، احتمالا به دلیل شباهت هایی که میان خود و شخصیّتِ این کتاب یافتی، چنان به شوق آمدی که چنان نامه‌ی شوق انگیز غریبی برایم نوشتی، و از من خواستی- به تاکید- که در چند جمله، خیلی صریح به تو بگویم که زندگی را «چه» می‌بینم و «چگونه» می‌بینم…

   سوالی چنین دشوار را ناگزیر بایستی کودکانه، ساده‌لوحانه، بازیگوشانه، و بدون تعمّق جواب داد؛ چرا که تو نیز میدانی گودال را هر چه بِکنی، چاه و چاه‌تر می‌شود، به همان نسبت کندن و پیمودنش دشوارتر. پس این چند کلمه که صمیمانه و ساده‌دلانه در پی می‌آید، جواب توست…»

   برای پاسخ دادن وارد شوید
2. حسام الدین ادیبی گفت:

   ۱ دیدگاه | ۱۹۶۵ روز همراه متمم | لینک این دیدگاه
   

   سلام

   تازه اومدم و سرگرم چیدن میوه از این باغ خرم …

   حس خوبی رو منتقل می کنه

   برای پاسخ دادن وارد شوید
3. معصومه حسین زاده گفت:

   ۳۶ دیدگاه | ۱۹۷۲ روز همراه متمم | لینک این دیدگاه
   

   برای من، از کودکی ام، مطالعه لذتبخش تر از هر فعالیتی بود. چون همواره برای ارضای حس کنجکاوی ام و کاستن از احساس جهل انجام می شود. من عادت کرده ام:

   ۱-پیش از تهیه ی کتاب، آن را ارزیابی کنم. به عبارتی، باید متناسب با نیازهای فکری یا چالش های فعلی زندگی ام باشد٬ نه حتی لزوما علاقمندی هایم. مثلا روان شناسی، از علائقم است. اما اگر فعلا برنامه ای برای مطالعه اش نداشته باشم، نمی خرم.

   ۲- اگر کتابی را مفید یافتم، نامش را یادداشت میکنم. ممکن است فعلا قصد خریدش را نداشته باشم، اما دیر یا زود، به خرید آن نیاز یا تمایل پیدا خواهم کرد. گاهی هم عکس آن اتفاق می افتد. مثلا مشغول مطالعه و تحقیق در زمینه خاصی هستم. نام افراد صاحب نظر یا پژوهشگر در زمینه ی موردنظرم را یادداشت میکنم و سپس کتاب یا مطلب یا مقاله هایشان را ارادی یا تصادفی می یابم و تهیه می کنم.

   ۳- مطالعه را یا با فعالیتی لذتبخش مثل یک فنجان قهوه و یک عدد بیسکوییت همراه میکنم و یا برعکس، اوقات کسل کننده مثل ترافیک را تبدیل به اوقاتی مفید میکنم.

   ۴- به نظرم، تندخوانی اگر با سرعت بالاتر پردازش همراه باشد، لزوما مانعی برای درک بهتر نیست. دوستانم با سرعتی بسیار پایین تر از من کتاب میخوانند، اما درک پایین تری هم از مطالعه خود دارند. من به تعبیر خودم، از جمله ها عکس میگیرم. اما اگر بخواهم تمرین آن را انجام دهم یا روی متن فکر کنم، با یک مرور سریع مفاهیم کلی، و سپس کنار گذاشتن کتاب، این کار را انجام می دهم.

   ۵- به مطالعه ی هدفمند معتقدم. یعنی بیش از تمرکز روی «باید مطالعه کرد»٬ به نتایجش توجه میکنم. همینطور، این نگرش به مطالعه، باعث شده علاقه ای به فضای مطالعه مینیمال نداشته باشم.

   ۶- قدم زدن در مکان های مملو از کتاب، مثل انقلاب، کتابفروشی های بزرگ، کتابخانه ها، نه فقط به ایجاد اشتیاق بیشتر کمک میکند، بلکه کودکانمان را نیز به کتاب خوانی علاقمند می کند.

   پ.ن. بعضی از راهکارهای من، در متن توصیه شده بود و احتمالا بعضی را شما دوستان عزیز هم به کار می گیرید. اشتراک گذاری اش، در درجه ی اول برای انجام تمرین بود و در درجه دوم به دلیل احتمال مفید بودنش.

   برای پاسخ دادن وارد شوید
4. ساجده ممتازیان ⭐ گفت: (عضو ویژه و ارزیاب ۷ درس)

   ۵۳۴ دیدگاه | ۳۴۰۷ روز همراه متمم | لینک این دیدگاه
   

   صحبت کردن درباره ی کتاب هایی که می خونیم بیشتر از اینکه برای دیگران مفید باشه برای خودمون سودمنده چون باعث میشه یه کتاب رو بهتر و عمیق تر بفهمیم.

   من معمولا بعد از اینکه تصمیم گرفتم کتابی رو برای خوندن دست بگیرم  اول به این سوال فکر می کنم که قراره چطور این کتاب رو به دیگران معرفی کنم ؟ همین انگیزه برای معرفی یه کتاب به دیگران، کمک
   می کنه تا کتاب روسرسری و سریع نخونم .

   در مرحله ی دوم به این سوال فکر می کنم که آیا اگه کسی در مورد کتابی که خوندم سوالاتی پرسید آیا می تونم به همه ی سوالاتش پاسخ بدم؟

   من فکر می کنم این نوع سوالاتی که قبل از کتاب خوندن از خودمون می پرسیم کمک می کنه به اینکه خوندن ما هم با کیفیت تر بشه

   برای پاسخ دادن وارد شوید
5. دامون راستین گفت:

   ۴ دیدگاه | ۲۰۹۰ روز همراه متمم | لینک این دیدگاه
   

   شاید بد نباشه هر کسی که میتونه یک کتاب دلچسب و خوب رو از نظر خودش اینجا معرفی کنه .

   برای من کتاب جادوی فکر بزرگ خیلی حس خوب ایجاد کرده مخصوصا که نکات مهم رو با مثال واقعی عنوان کرده.

   برای پاسخ دادن وارد شوید
6. زيبا نعمتي زاد گفت:

   ۱۸ دیدگاه | ۲۸۱۶ روز همراه متمم | لینک این دیدگاه
   

   در کنار نکات عالی که در این درس به آن اشاره شد می خواهم به یک نکته اشاره کنم و اون اینکه گاهی ناتوانی ما در مطالعه و تمرکز واقعا به یک مشکل روانپزشکی ممکنه که برگرده واگر این حواس پرتی و عدم تمرکز خیلی جدیه باید حتما توسط روانپزشک بررسی بشه … مثلا اختلال ADHD یا اختلال نقص توجه می تونه یک مشکل جدی روانپزشکی باشه که با قصد و نیت و تلاش برای حل مشکل حل نمیشه بلکه مداخلات روانپزشکی لازم داره. و من نتیجه ی مثبت اش رو در کسانی که درمان این اختلال رو شروع کردن مشاهده می کنم. نقص توجه و بیش فعالی چنانچه در کودکی درمان نشده باشه به بزرگسالی منتقل میشه و می تونه در هنگام مطالعه به شدت خودشو نشون بده که مانع از تمرکز ما هنگام مطالعه میشه.نقص توجه و بیش فعالی الزاما به معنای پر جنب و جوشی نیست بلکه همین ناتوانی در کنترل ذهن و نشوندن اون سر مطالعه از نشانه های جدی این اختلاله.

   برای پاسخ دادن وارد شوید
7. نوید شهبازی گفت:

   ۵۰ دیدگاه | ۲۱۰۱ روز همراه متمم | لینک این دیدگاه
   

   «اگر حوصله کرده اید و متن را تا پایان خوانده اید، معلوم می شود که از هم اکنون، یک خواننده حرفه ای با حوصله هستید که میتوانید هر متن کم خاصیتی را هم بخوانید. به شما تبریک میگویم.»

   این جمله آخر ابهام داشت. یعنی متمم خودش هم فکر می‌کنه این متن کم خاصیته؟ :)

   البته از نظر من که مفید بود هرچند من معمولا با دیدن مطالب متمم به دنیای جدیدی وارد می‌شم (و حس میکنم تا قبلش در جهل و خسران به سر میبردم) ولی این یکی کمتر شگفت‌انگیز بود.

   ۱٫ من یک کتاب آموزش تندخوانی و بهبود حافظه داشتم. تمریناتش رو کامل انجام ندادم اما یک تمرینش رو خیلی خوب انجام دادم.

   تمرین این بود که چشممون رو عادت بدیم در یک خط به نقاط کمتری نگاه کنه. مثلا اگر یادتون باشه در اوایل یادگیری خواندن، جملات رو کلمه کلمه می‌خوندیم. کم کم شد عبارت عبارت. اگر در نظر بگیریم یک فرد با سرعت مطالعه معمولی (اگر اشتباه نکنم توی اون کتاب قدیمی نوشته بود ۱۵۰-۲۰۰) یک خط رو با ۵-۶ بار نگاه کردن می‌خونه، یک فرد نسبتا تندخوان شاید در هر خط ۲-۳ چشمانش رو حرکت بده. منم با همین تکنیک کاهش تعداد دفعات حرکت چشم یکم سرعتم رو بردم بالا ولی نه اونقدر که تندخوان حرفه‌ای به حساب بیام.

   اما به نظر من بد نیست آدم (به قول متمم) برای خوندن روزنامه و رمان و اخبار و مطالب شبکه های اجتماعی (اگر هنوز دنبال کنیم) تندخوانی کنه.

   ۲٫ به تازگی دوتا کتاب رو همون اول کار رها کردم. یکی کتاب «همزاد» از داستایفسکی و دیگری «لی لی» از خولیو کورتازار. همزاد پاراگراف های طولانی و  کلی جمله توصیفی داشت. شاید حدود ۲۰ صفحه خوندم. و کتاب لی لی رو نگم بهتره. هر پاراگراف یک صفحه بود. مغز و روح آدم رو میچلوند. شاید ازش ۵ صفحه خوندم البته تعداد کلمات زیاد بود. یک چیزی که تعجب کردم متمم نگفته (شایدم دلیلی وجود داشته) اینه که باید وقتی یک کتابی رو ول می‌کنیم به خودمون بگیم که حالا توی یه فرصت دیگه می‌خونمش. اینجوری شاید بعدا به کتابه یه فرصت دیگه دادیم و واقعا هم خوندیم یا حداقل اگر نخوندیم هم از عذاب وجدان‌مون کم می‌شه. البته هیچ وقت نباید به خاطر اینکه برای وقت و سلیقۀ خودمون ارزش قائل شدیم احساس عذاب وجدان بهمون دست بده.

   ۳٫ راستش دو مدل کتاب هست که من رو یکم سمت گوشی هل می‌ده. شعر و کتاب‌هایی که خیلی پانویس دارن. کتابهایی که شعر دارن پر از کلمات ناآشنا هستن بنابراین مدام میرم سراغ لغت‌نامه. کتابهای پانویس‌دار هم گاهی یک اسم خاص یا یک چیز «قابل گوگل کردن» رو می‌نویسن که حواس من رو پرت می‌کنه. البته به طور کلی من همیشه نوتیفیکیشن گوشیم خاموشه و خیلی حواسم پرت نمی‌شه.

   ۴٫ مطالعه کردن من چندتا مشکل اساسی داره که یکیش همینه. من روی تخت خواب کتاب می‌خونم. درسته محل مشخصیه. ولی جای کتاب خوندن پشت میزه و رخت خواب محل خوابیدن. اما شرایطش رو ندارم که بخوام این موضوع رو تغییر بدم.

   ۵٫ کم کم دارم از توییتر زده می‌شم. شاید هم من رویکرد اشتباهی رو در توییتر در پیش گرفتم. احتمالا به زودی اکانتم رو دی اکتیو کنم و آخرین محل مواجهه شدن من با جملات کوتاه تلگرام خواهد بود. البته از نظر من بحث جملات قصار جداست.

   ۶٫ متاسفانه یا خوشبختانه توی اطرافیانم کتابخوان حرفه‌ای‌تر از من (که خودمم آماتورم) نیست. مادر و برادرم یکم کتاب می‌خونن. پدرم هم قبلا می‌خوند، در واقع باعث و بانی کتاب‌خوانی من پدرم بود. فعلا میدان رو سپرده به جوونا. یکی از دوستانم رو کتابخون کردم ولی قطع رابطه کردیم و خبر ندارم که هنوز میخونه یا نه. روی یک دوستم هم یکم کار کردم ولی امیدی بهش نیست. رفته بودیم به کتابفروشی و فقط به قیمت ها نگاه میکرد. حالا همین کلی پول برای بازی‌های PS4 خرج میکنه!

   البته یک وبلاگ دارم که توش از همه چی می‎‌نویسم ولی نه از همۀ کتابهایی که میخونم بلکه فقط موارد خاص.

   ۷٫ خوشبختانه به سبب مورد ۶ تا حالا از نزدیکانم کسی بهم کتاب معرفی نکرده به جز یک مورد که خوب از آب در اومد. یکی از عموهام کتاب ۱۹۸۴ رو بهم معرفی کرد. البته اصرار نکرد. منابع من برای آشنایی: اینترنت (یعنی سرچ رندوم: بهترین کتابهای …)، سایت آقای شاهین کلانتری و متمم هست.

   ۸٫ بازم مورد ۶٫ :))

   ۹٫ خوشبختانه همیشه یک عالمه کتاب نخریده و نخونده دارم. مطمئنم شما هم دارید فقط کافیه در مورد حوزۀ مورد علاقه‌تون یکم تحقیق کنید و بفهمید چقدر کتاب هست. البته خود من تا سه روز قبل از همین نمایشگاه لیستی نداشتم. در واقع همیشه سیستم کتاب خریدن من چه در نمایشگاه چه در انقلاب و شهر کتابها، چرخ زدن و مواجه شدنِ شانسی بود.

   ۱۰٫ شاید فکر کنید این کاربر (من) چقدر بهانه می‌تراشه. نمیدونم تا حالا غروب سوار متروی تهران، خط کلاهدوز-ارم سبز شدید یا نه. خطی که من زیاد سوار میشم اینه. منهای اینکه در بیشتر ساعات شلوغی، شرایط جوریه که تکون بخوری آرنجت میره تو صورت یکی، مترو پر از سر و صداست (البته بعضی ها تمرکزشون بالاست) و من حتی پادکست هم به زور میشنوم.

   ۱۱٫ (متاسفانه) قبلا کتاب PDF غیر قانونی روی کامپیوتر زیاد میخوندم. البته هنوزم هست روی کامپیوتر و بعضی رو بنا دارم بخونم. اما چند سالیه به شدت به خرید کتاب کاغذی و رعایت حقوق ناشر اعتقاد پیدا کردم (الکی مثلا ما خیلی کپی رایت رو رعایت میکنیم). ولی یک بار توی یکی از این فروشگاه های کتاب الکترونیکی یک کتاب خریدم و راضی بودم. بازم به طور کلی من به سمت کتاب کاغذی متمایلم.

   {معذرت میخوام اگر کامنتم یکم زیادی غیرحرفه‌ایه یا (احتمالا) خیلی با فرمت رایج در متمم همخوانی نداره}

   برای پاسخ دادن وارد شوید
   • معصومه حسین زاده گفت:

     ۳۶ دیدگاه | ۱۹۷۲ روز همراه متمم | لینک این دیدگاه
     

     هم ادبیاتتان و هم مطالبی را که عنوان کردید دوست داشتم. درباره ی روش خواندن متن هایی که نیاز به مطالعه دقیق ندارند، و نکته ای که به آن اشاره کردید، باید بگویم اتفاقا چند سال پیش کتابی خواندم که متأسفانه اسمش خاطرم نیست، اما درباره ی روش های مختلف مطالعه از جمله اجمالی، عمقی و غیره بود و هنوز از این تکنیک ها که کمی خاطرم مانده، برای مقاصد مختلف مطالعه استفاده می کنم. این روزها شاید بتوان با یک سرچ ساده در گوگل هم پیدایش کرد.

     و بله، چقدر ساعات شلوغی مترو و نشستن کف آن و تقلای فراوان برای تمرکز بر خواندن را تجربه کردم..

     برای شما که هنوز در تلگرام فعالیت دارید، کانال دکتر سرگلزایی را پیشنهاد می کنم. به خصوص که مملو از معرفی کتاب های حقیقتا خوب است. اما سودمندی کانال ایشان، فراتر از هر توصیفی ست.

     برای پاسخ دادن وارد شوید
8. پویا فانی گفت:

   ۱۴ دیدگاه | ۳۸۴۳ روز همراه متمم | لینک این دیدگاه
   

   کتابخوانی برای من بیشتر از یک فعالیت لذت بخش است. در واقع، مبنای کتابی که برای مطالعه انتخاب می کنم، در درجه اول، یکی از مسئله های استراتژیکی است که در کار، زندگی مشترک یا حتی زندگی های اجتماعی و فردی ام با آن مواجه میشوم.
   البته برای انتخاب کتاب ها، زمان مناسبی را به جستجوی کتاب و مشاهده نقدها و بررسی هایی آن تخصیص می دهم.
   مزایای انتخاب این سبک از مطالعه برای من، تا کنون، عبارتند از:
   ۱) با شوق زیادی مطالعه را شروع می کنم.
   ۲) علاقه ام به مطالعه تا پایان هر کتاب حفظ می شود.
   ۳) از زمانی که برای مطالعه صرف می کنم، لذت ببرم. چون در حال یادگیری هستم و زمانم به بطالت نمی گذرد.
   ۴) در حین مطالعه، عمیقا مشغول تفکر و یادگیری هستم.
   ۵) در پایان مطالعه، پاداش خوبی دریافت کرده ام: راهکاری برای یکی از مسائل مهم زندگی ام پیدا / طراحی کرده ام.

   برای پاسخ دادن وارد شوید
9. محسن ترابی كمال گفت: (عضو ویژه)

   ۶۰ دیدگاه | ۴۱۲۵ روز همراه متمم | لینک این دیدگاه
   

   ۱) انتشارات هوپا بر روی کتاب‌های داستان نوجوان خود می‌نویسد: «عجیبه که آدمیزاد کتاب‌هاش رو نمی خوره».

   منم مثل کرم هوپا همه‌ی عمرم این‌طوری فکر می‌کردم. در زمان نوجوانی خیلی بیشتر، بعد کمی کم‌تر و همین طور کم‌تر.

   ۲) این نکته که گاهی کتاب‌هایی که برای خواندن دست می‌گیریم، کتاب مناسب ما نیستند.

   من، همسرم و پسرم یک کتابخانه‌ی کوچک داریم. عادت دارم که زمان‌های زیادی را در بین قفسه‌های کتاب می‌گذرانم. سال گذشته، یک روز که مقابل کتابخانه نشسته بودم، متوجه شدم تعداد کتاب‌های خوانده نشده به مقدار قابل‌توجهی زیاد شده. خیلی که دقت کردم، دیدم این مقدار قابل‌توجه نیست، شرم‌آور است.

   روی کتاب‌های خوانده نشده تمرکز کردم و دیدم که می‌توانم دانه به دانه بگویم که این کتاب‌ها از مغز چه کسی به کتابخانه‌ی ما راه یافته است. هیچ کدام از آن کتاب‌ها از درون ما انتخاب نشده بود. همه‌ی آن‌ها از سلیقه، نگرش و افکار دیگران آمده بودند. نکته‌ی مهم این که وقتی دغدغه‌ی ما نبودند، طبیعا خوانده هم نشده بودند.

   حدود هزار جلد کتاب از همان‌ها و کتاب‌هایی که خوانده بودیم و دیگر حوزه‌ی علاقه‌ی ما نبودند را جدا کردیم و به کتابخانه دانشگاه تقدیم کردیم تا در خانه ما زندانی نشوند.

   وقتی کتابی به دست و چشم ما راه پیدا می کند، سوال اصلی این است که چه‌طور این اتفاق افتاده است؟

   برای پاسخ دادن وارد شوید
10. فاطمه ⭐ گفت: (عضو ویژه)

    ۸۶ دیدگاه | ۳۱۷۴ روز همراه متمم | لینک این دیدگاه
    

    من همیشه وقتی خوندم یک کتاب رو نصفه رها میکردم حس بدی بهم دست میداد و منو نسبت به  خواندن دوباره ی کتاب دلسرد میکرد حالا که این مطلب متمم رو خوندم متوجه شدم که نباید به خودم سخت می‌گرفتم. در واقع من فکر میکردم مشکل از منه که نمیتونم کتاب رو تا آخر مطالعه کنم و اگر از خواندنش حس خوبی دریافت نمیکنم حتما بخاطر عدم تمرکز و یا عدم علاقه به مطالعه ست.

    برای پاسخ دادن وارد شوید
11. مرضیه شعبانی گفت:

    ۱۰ دیدگاه | ۲۰۴۸ روز همراه متمم | لینک این دیدگاه
    

    سلام

    توضیح آخر خیلی خوب بود.

    گاهی یک کتاب رو می خونیم و خیلی هم برای خوندنش وقت می ‌گذاریم نه به این خاطر که کتاب مورد علاقه ی ماست یا اینکه موضوع اش برای ما خیلی جذاب هست،فقط به این دلیل که تحمیلی هست از طرف محیطی که درونش هستیم.

    بعد از مدتی هم می بینیم که کتاب یاد شده، نتونسته جایی در دانش های قبلی مون پیدا کنه و حالا یک بسته ی اطلاعاتی هست که گوشه ای از ذهن داره خاک می خوره و چه بسا بعد مدتی فراموش میشود.(مثل برخی کتاب های درسی مدرسه و دانشگاه)

    در حالیکه کتاب هایی بودند که مثل یک دوست چند صباحی وارد زندگی مون شدند، تا ۵۰ ص اولش رو هم بیشتر نخوندیم و هیچ وقت هم نتونستیم تمومش کنیم، اما همون ۵۰ ص یک جایی به کارمون اومده(البته به شرطی که تونسته باشیم مطالبش رو مناسب با زندگی خودمون ترجمه کنیم.)

     

    برای پاسخ دادن وارد شوید
12. s.negar.jalili گفت:

    ۳۸ دیدگاه | ۲۷۸۶ روز همراه متمم | لینک این دیدگاه
    

    من همیشه فکر می کردم هر کتابی رو که شروع کردم باید تمومش کنم و انبوه کتابهای نصفه کاره م، منو از شروع کتاب تازه دلسرد می کرد. تازه همیشه با کلی ذوق مثلا از نمایشگاه کتاب ی عالمه کتاب می خریدم ولی تا سال بعد حتی نصفشونم نخونده بودم. برای من ایجاد عادت کتاب خواندن روزانه خیلی سخته. مثل همین متمم خواندن روزانه!

     

    برای پاسخ دادن وارد شوید
13. شهرام شکیبی گفت: (عضو ویژه)

    ۶۱ دیدگاه | ۲۹۲۲ روز همراه متمم | لینک این دیدگاه
    

    این مطلب منو برد چند سال پیش که خوره کتاب بودم. تا جایی که یادمه از همون سوم ابتدایی امان کتابخونه مدرسه رو بریده بودم بعضا روزایی میشد که ۳-۴ تا کتاب بخونم، طوری شد که تو چهارم ابتدایی تمومی کتابای کتابخونه مدرسه رو خونده بودم. معلمای مدرسه که ولع و اشتیاق منو به خوندن کتابا دیدن من رو مسئول کتابخونه مدرسه ابتدایی و راهنمایی کردن (مدرسه هامون ساختمونش مشترک بود). این روند رو تا سال اول دبیرستان به طور شارپی ای ادامه دادم. متاسفانه بعد انتخاب رشته دبیرستان این روند کند و کندتر شد تا اینکه تو سال آخر (پیش دانشگاهی) که همزمان بود با مطالعه برا کنکور به صفر رسید. بعد کنکور و قبولی تو دانشگاه متاسفانه نتونستم اون روند قبلی رو باز ادامه بدم. هرازگاهی مطالعه هایی دارم ولی هیچ موقع راضی نیستم از این روند و وضعیت موجودی که تا حالا هم ادامه داشته.

    امیدوارم که بتونم این روند رو یه سر و سامونی بهش بدم.

     

    برای پاسخ دادن وارد شوید
14. داود کلانتری گفت:

    ۷۵ دیدگاه | ۲۰۴۱ روز همراه متمم | لینک این دیدگاه
    

    همیشه از کامل نخوندن کتابا عذاب وجدان میگرفتم و فکر میکردم که حتما باید کتابی که شروع کردم را تا آخر بخونم!

    ولی با خوندن این مقاله فهمیدم نه تنها کار بدی نیست چه بسا که خیلی ها هم مثل من هستند.

    اگر موضوع کتاب را اشتباه انتخاب کردید یا به توصیه فرد دیگری کتابی را میخونید، وقتی متوجه شدید خوندن اون کتاب براتون جذاب نیست براحتی اونو کنار بذارید مطمئن باشید هیچ اتفاقی نمی افته.

    برای پاسخ دادن وارد شوید
15. الهام شامرادی گفت:

    ۱۸۰ دیدگاه | ۲۱۳۵ روز همراه متمم | لینک این دیدگاه
    

    برای من بزرگترین مانع تمرکز بر مطالعه، استرسِ فکر کردن به حجم انبوه کتابهای نخوانده ام است. گاهی این استرس در کوتاه مدت، منجر به کنار گذاشتن مطالعه می شود.

     

    برای پاسخ دادن وارد شوید
16. مهدی گوهری ... گفت: (عضو ویژه و ارزیاب ۱ درس)

    ۲۳۹ دیدگاه | ۲۲۳۹ روز همراه متمم | لینک این دیدگاه
    

    سالهای سال به دنبال به دنبال یادگیری شیوه های تندخوانی بودم و از خواندن خود کتاب غافل.

    همش فکر اینکه چقدر فرصت کم دارم و چقدر کتاب های نخونده، مانع خوندن کتابها می شدن.

    الان که دیگه دارم به آخرای دهه سی زندگیم می رسم، دیگه عجله کردن و تند خوندن و کتابهای نخونده برام اهمیتی نداره.

    مهم هم نیست که نیمی از عمرم به اشتباه گذشت. چون همین اشتباهات، منِ الان رو ساختن.

    چند وقتی هست که آروم آروم کتاب می خونم و چقدر هم سرعتم با اینکه بهش بی توجهم، زیاده.

    به نظرم کل زندگی رو باید مثل آب، جرعه جرعه نوشید و زندگی کرد.

    جنون سرعت ما رو از توجه به مناظر اطراف و لذت بردن از مسیر محروم می کنه.

     

    باشد که رستگار شویم…

    برای پاسخ دادن وارد شوید
17. محمدرضا معاشرتی ⭐ گفت: (عضو ویژه و ارزیاب ۱ درس)

    ۱۴۳ دیدگاه | ۲۵۴۶ روز همراه متمم | لینک این دیدگاه
    

    شرطی شدن اصطلاح بجایی است.

    من مدتها بود که شبها از ساعت ۱۰ به بعد برنامه کتابخوانی داشتم. علاوه بر اینکه همیشه یک کتاب در کیف خود داشتم و هرجا که بودم در اوقات بیکاری آن را مطالعه می کردم.

    مدتی بود که بعضی از ساعتهای کتابخوانی شبانه ام را با فیلم دیدن عوض کرده بودم.

    این کار چنان تاثیری بر من گذاشت که به مرور همه آن ساعتها  بجای کتاب خواندن به فیلم دیدن تبدیل شد.

    حتی وقتی آگاهانه به سراغ کتاب میرفتم حوصله خواندن نداشتم.

    این تاثیر منفی مرا بر آن داشت تا برعکس این کار را انجام دهم و رفته رفته عادت کتابخوانی شبانه را دوباره جایگزین فیلم دیدن کنم.

     

    برای پاسخ دادن وارد شوید
18. محمد محمدی گفت:

    ۱۱۶ دیدگاه | ۲۷۴۴ روز همراه متمم | لینک این دیدگاه
    

    دفعه بعد که بلند یا با خود گفتیم وقت کتاب خواندن نداریم، به این نکته فکر کنیم:
    ۱۰ دقیقه کمتر حرف زدن+۱۰ دقیقه کمتر با موبایل ور رفتن+ ۱۰ دقیقه کمتر اخبار زرد را پیگیری کردن= ۳۰ دقیقه وقت برای خواندن روزانه ۱۰ صفحه از یک کتاب.
    بیایید یک بار برای همیشه این بهانه رو کنار بگذاریم و قبول کنیم الویت ما خواندن کتاب نیست و بهانه وقت نداشتن، یک توجیه ست که قبل از هر کسی خودمان را گول زده.

    برای پاسخ دادن وارد شوید
19. مجتبی خیرآبادی گفت:

    ۴۲ دیدگاه | ۳۶۵۵ روز همراه متمم | لینک این دیدگاه
    

    دریادداشت هایم ازین قسمت ۲ نکته که برای خودم مورد ابتلاست با رنگ پر رنگ یادداشت کردم:

    – کتاب دیجیتال بخوانید اما خودرا به آن عادت ندهید

     

    – بسیاری کتاب ها را باید مثل آب ، جرعه جرعه نوشید

    برای پاسخ دادن وارد شوید
20. امیرمسعود حدیدی گفت:

    ۸۰ دیدگاه | ۲۸۳۱ روز همراه متمم | لینک این دیدگاه
    

    یکی از پشیمانی هایی که حالا احساسش می کنم، درباره ی بی‌تفاوتی و بی اعتنایی به بازخوانی و مرور کتاب هایی است که در لحظه خواندشان به پایان می رسد.

    خلاصه نویسی های خوبی تهیه می کنم، سر و شکل یک مایند مپ هم به ان می دهم، حتا در فایل دیجیتالی دفترچه ی خاطرات هم چند خطی را درباره ی شان می نویسم، اما انگار این نبود توقفگاه و نایستادن هایم، قدری تامل نکردن، متصل نکردن، باعث شده که شیوه ی نگرشم با همان مدل های کهنه به روند خود ادامه دهد، و این علارغم فزونی بخشیدن به تعداد کتاب های غیر داستانی امسالم است.

     

    یکی از کارهای خوبی که پیشتر انجام می دادم، نوشتم خلاصه تاملات و تفکراتم درباره ی کتاب هایی که به تازگی خوانده ام در وبلاگ بود، و چون با فضای دفترچه ی خاطرات فرق دارد و نوعی فشار روانی برای بازبینی انچه می نویسی پیش می اید، ملزم می شدم که نقطه ها را بهم متصل کنم و ان تصویر بزرگتر را بیابم، برای همین حتا اگر غیر داستانی نمی بود و یک رمان میبود، یک راهنمایی ضمنی از میان نوشته ی خودم برای ادامه ی راه دریافت می کردم، یک نوع گوسفند نگری بود،  و البته که سیر رشد وبلاگ هم پیش می رفت.

     

    اما بعد از مدتی از این کار صرفنظر کردم، و صرفا چند خطی را درگودریدز درباره اش می نوشتم، که همه مزیت هایی که نامبرده ام، و البته تعدادی دیگر را برایم محو کردم.

    حالا بعد از خواندن این نوشته و قدری بازبینی فعالیت های اخیرم، تصمیم گرفتم بیشتر درباره ی مطالعات روزانه ام دروبلاگ بنویسم.

    برای پاسخ دادن وارد شوید
« قبلی 1 … 11 12 13 14 15 … 30 بعدی »