خودم چه رنگی بودم؟
گفتگو درباره کارتون این بار هم با چند کارتون جدید، بهانه‌ای است تا بتوانیم با یکدیگر حرف بزنیم و از ایده‌ها و دغدغه‌ها و دیدگاه‌هایمان بنویسم.
چارچوب کلی تفاوتی با گذشته نکرده است.
مثل همیشه پیشنهادمان این است که حداقل در مورد یکی از کارتون‌ها، در حد یک یا چند جمله شرح بنویسید.
حرفی که احساس می‌کنید در ذهن داشته‌اید و اکنون، به کمک یکی از این تصویر‌سازی‌ها، می‌توانید بهتر و شفاف‌تر به مخاطب منتقل کنید.
دوست عزیز.
گفتگو درباره کارتون برای کاربران ویژه متمم در نظر گرفته شده است.
با عضویت به عنوان کاربر ویژه‌ی متمم، علاوه بر دسترسی به این مطلب، به سایر مطالبی که تحت عنوان #ایده متمم ارائه می‌شوند نیز دسترسی خواهید داشت.
همچنین با فعال کردن اشتراک ویژه به درس‌های بسیار بیشتری دسترسی پیدا می‌کنید که می‌توانید فهرست آنها را در اینجا ببینید:
فهرست درس‌های مختص کاربران ویژه متمم
البته از میان درس‌های مطرح شده، ما فکر می‌کنیم ابتدا مطالعه‌ی مباحث زیر را در اولویت قرار دهید:
دوره MBA متمم (اگر به بحث‌های کلان مدیریتی علاقمندید)
کاری از: Ahmet Aykanat
برخی از سوالهای متداول درباره متمم (روی هر سوال کلیک کنید)
ثبت‌نام | اطلاعات بیشتر فهرست درس‌های متمم
نویسنده‌ی دیدگاه : طاهره خباری
کارتون دوم: تلویزیون و گیوتین
با دیدن این کارتون به نظرم آمد که آن بند گیوتین در دست مرد همانند کنترل تلویزیون است تا هنگامی که حرف‌ها و نظرات آن برنامه‌ی تلویزیونی مطابق میلش نبود با رها کردن بند در دستش، آن صدا را خفه کند.
در کل برخی از افراد عادت دارند که به محض شنیدن صدای مخالف، از شدیدترین و تهاجمی‌ترین ابزار ممکن استفاده کنند و آن صدای مخالف را خاموش کنند.
کارتون سوم: تور بزرگ ماهیگیری و برکه‌ی کوچک آب
مناسب نبودن ابزار با منابع در دسترس.
کارتون ششم: مرد آجری
دو تا برداشت از این کارتون داشتم. اینکه مرد آجری با وجود اینکه در حال خُرد شدن و تکه‌تکه شدن است، تلاش می‌کند تا تصویری ایده‌آل و کامل از خود نشان دهد.
در واقع حرف‌هایی می‌زند که هیچگونه تناسبی با اوضاع و احوال ظاهری‌اش ندارد.
یا اینکه این مرد آجری واقعاً سالم بوده و گذر زمان و مسائلی که برایش به‌وجود آمده باعث شده تا اینگونه تکه‌تکه شود.
در هر حال این کارتون برایم نشان‌دهنده‌ی افرادی است که سعی می‌کنند مدل ذهنی خود را (حتی اگر برای خودشان ثمره و فایده‌ی خاصی جز فرسودگی و نابودی نداشته) به افراد جوان‌تر از خود، به شکل شسته و رفته و ایده‌آلی بقبولانند.
کارتون آفتاب‌پرست:
این کارتون برایم تداعی‌کننده‌ی افرادی بود که آنقدر در زندگی خودشان در قالب رنگ‌ها و نقش‌های مختلف ظاهر شده‌اند و از گذر تغییر چهره‌ی خود افتخارات متعدد کسب کرده‌اند و واقعاً آدم نمی‌تواند تشخیص دهد که خود واقعی آنها کیست یا در حالتی اسفناک‌تر خودشان نمی‌دانند خود واقعی‌شان چه کسی است.