جابه‌جایی به آینده | وقتی فریب روزهای دور را می‌خوریم

۶۲ نظر برای جابه‌جایی به آینده | وقتی فریب روزهای دور را می‌خوریم

پرطرفدارترین دیدگاه به انتخاب متممی‌ها در این بحث

نویسنده‌ی دیدگاه : ناهید عبدی



نمونه‌ای از اقداماتی که انجام کار با جابه‌جایی به آینده، شدنی‌تر و ممکن‌تر به نظر می‌رسه:
 
اضافه کردن مبلغی برای اجاره ماهانه:
وقتی در موعد قرارداد برای اضافه کردن مبلغ اجاره ماهانه به توافق نمی‌رسیم، میشه روی یک مبلغ که موردقبول طرف مقابل برای پرداخت ماهانه هست قرارداد رو ببندیم و مبلغ اضافه‌ای که مدنظرمون هست رو به سررسید قرارداد موکول کنیم. در این حالت ما روی مبلغ بیشتر قرارداد رو بستیم اما چون این مبلغ به آینده موکول شده، طرف مقابل احساس می‌کنه قدرت و توان پرداختش بعداً بیشتر خواهد شد به همین دلیل راحت‌تر مبلغ پیشنهادی ما رو قبول میکنه درحالی‌که اگر قرار بود همۀ این مبلغ رو از ماه بعد واریز کنه، با احتمال کمتری توافق حاصل می‌شد.
 
تفویض اختیار کارها به‌صورت تقسیم شده در روزهای دورتر آینده:
وقتی تفویض اختیار صورت می‌گیره و انجام دادن کارهایی به فرد مقابل سپرده میشه، ممکنه در نگاه اول انجام دادن کارها غیرممکن به نظر برسه اما وقتی این وظایف رو به مناسبت‌ها و زمان‌های مختلف خرد می‌کنیم، انجام دادنش شدنی‌تر و ممکن‌تر به نظر میرسه.
همون چیزی که در استراتژی کالباسی باهاش آشنا شدیم.
 
به تأخیر انداختن درد مثل کنسل کردن قرار ملاقات دندانپزشکی:
از اونجایی که ثابت شده اگر تحمل درد اجتناب‌ناپذیر باشه، ترجیح خیلی از ما اینه که الآن درد بیشتری رو متحمل بشیم تا بعد، اما مسئله اینجاست که وقتی فکر می‌کنیم به طریقی میشه از درد اجتناب کرد، تلاش می‌کنیم تا درد امروز رو به بعد موکول کنیم تا شاید توی این مدت راه‌حلی پیدا بشه. به همین دلیل خیلی از ما حاضریم یک واحد درد امروز به تأخیر بیفته و به جاش چند واحد درد بیشتر رو در آینده تحمل‌کنیم چون امیدواریم که به طریقی توی این مدت درد تخفیف پیدا کنه.
به‌عنوان‌مثال قرار دندونپزشکی برای ترمیم یک دندون رو امروز به تأخیر می‌اندازیم و وقت معالجه برای تعداد بیشتری از دندون‌هامون رو در ماه بعد می‌گیریم. وقتی هم که موعد قرار میرسه پشیمون میشیم که چرا همون موقع اقدام نکردیم و حالا مجبوریم درد بیشتری رو به‌دفعات تحمل‌کنیم.
 
هدف‌گذاری احساسی برای روزهای بعد:
وقتی هدفی برای رشد ماهانه کار شرکت یا کار شخصی در نظر گرفته میشه درحالی‌که رسیدن بهش در حال حاضر به‌دوراز واقعیت به نظر میرسه اما فرضیاتی بهش اضافه می‌کنیم و خودمون رو قانع می‌کنیم که با تغییر این شرایط، هدف در نظر گرفته شده چندان هم دور از دسترس نیست.
دلیلش هم اینه که الآن صرفاً منطق ما کار میکنه اما وقتی مسئله رو به روزهای بعد موکول می‌کنم، احساسات ساختگی هم باهاش همراهش خواهد شد و همین احساسات، فرضیات و تغییری که در شرایط خودمون یا بیرون از خودمون انتظار وقوعش رو داریم، انگیزۀ حرکت رو بیشتر میکنه.
 
انجام دادن کارهای عقب‌افتاده و موارد اهمال‌کاری:
خیلی از کارهایی که مدت‌هاست پشت گوش انداختیم، به این امید که در روزهای بعد انرژی، اراده یا توان بیشتری برای انجامشون خواهیم داشت رو به بعد موکول می‌کنیم و با این نگاه، برای پذیرفتن مسئولیت‌های جدید امروز، خودمون رو آماده نشون می‌دیم و به‌این‌ترتیب قدرت نه گفتن رو تا حد زیادی از دست میدیم.

 
تمرین‌ها و نظرات ثبت شده روی این درس صرفاً برای اعضای متمم نمایش داده می‌شود.
.