فیلیپ زیمباردو

فیلیپ زیمباردو را معمولاً با آزمایش زندان استنفورد به خاطر می‌آورند.

اما سهم او در توسعه دانش روانشناسی و خصوصاً روانشناسی اجتماعی بیش از این‌ است.

زیمباردو متولد ۱۹۳۳ است و اکنون مشغول تجربه‌ی دهه‌ی نهم زندگی‌ خویش است.

او که در رشته‌های روانشناسی و جامعه شناسی و انسان شناسی تحصیل کرده و از دانشگاه ییل فارغ‌التحصیل شده، سابقه‌ی تدریس در دانشگاه‌های نیویورک و استنفورد را در رزومه‌ی خود دارد.

آزمایش زندان استنفورد در سال ۱۹۷۱ نقش مهمی در مشهور شدن او داشت و هنوز هم، گاه و بیگاه با اظهارنظر درباره وضع زندان‌ها و زندانیان، به آن مطالعه اشاره می‌کند.

اما بخشی از تأثیرگذارترین مطالعاتش در زمینه پدیده خجالتی بودن است که از سال ۱۹۷۷ آغاز شده و مدت‌ها ادامه پیدا کرده است.

[ درس مرتبط: تفاوت خجالتی بودن و درونگرایی ]

[ درس مرتبط: ریشه های حس خجالت و کمرویی در جمع ]

زیمباردو هم‌چنین در مقطعی، ریاست انجمن روانشناسی آمریکا را بر عهده داشته است.

سهم زیمباردو در روانشناسی اجتماعی

وقتی از دانشمندان و افراد آکادمیک صحبت می‌کنیم، باید همواره به این سوال پاسخ دهیم که چه نقشی در توسعه علم داشته‌اند.

چون کسی که به بالاترین سطح تحصیلی در یک رشته (در اینجا PhD) می‌رسد، دیگر اعتبار خود را نه از مدرکش، بلکه از سهمی که در توسعه علم داشته کسب می‌کند.

با مروری بر کارها و نوشته‌ها و مطالعات زیمباردو، می‌توانیم سهم او در توسعه علم را به صورت زیر توصیف کنیم:

البته همه می‌دانیم که رفتار و تصمیم‌های ما ترکیبی از صفات شخصیتی و شرایط محیطی است.

اما در کنار دانشمندانی مانند هانس آیزنک که بخش اول را مطالعه کرده‌اند و برای ما شرح داده‌اند، کسانی مانند زیمباردو هم لازم بودند تا بخش دوم را بررسی کنند.

با ترکیب دستاوردهای این دو گروه، می‌توانیم به شناخت بهتری از انسان و رفتارهای او دست پیدا کنیم.

برخی از کتابهای زیمباردو

اجازه بدهید این معرفی مختصر را با جمله‌ای از فیلیپ زیمباردو به پایان ببریم:

ترتیبی که متمم برای خواندن مطالب سری مبانی رفتار سازمانی به شما پیشنهاد می‌کند: