Generic selectors
Exact matches only
Search in title
Search in content
Menu
دوره آموزشی هدف گذاری (کلیک کنید)


عادتها و رفتاری مرتبط با حفظ حریم شخصی خود و دیگران


رفتارهای مرتبط با حفظ حریم شخصی خود و دیگران

حریم شخصی بحث تازه‌ای نیست.

شاید بتوان قدمت آن را به اندازه‌ی قدمت نوع انسان بر کره‌ی زمین دانست.

زمانی که حدود سیصد هزار سال قبل، یکی از نیاکان ما، بدون اینکه “فریاد بزند” وارد غار همسایه‌ی خود شد و یا حدود چهل هزار سال قبل، وقتی که هنگام شب نشینی، یکی از پدران من، نقاشی ترسیم شده توسط پدر شما بر دیوار غار انتهای را،‌ بدون اینکه از او اجازه بگیرد، بررسی کرد.

با این وجود، توسعه‌ی تکنولوژی باعث شد که فرصت‌های شکستن حریم شخصی دیگران افزایش یابد و از طرفی حفظ حریم شخصی هم به دغدغه‌ی جدی‌تری تبدیل شود.

دغدغه‌ای چنان جدی، که امروز من و شما، حتی یاد مشکلات پدرانمان هم افتاده‌ایم و برایشان دلسوزی می‌کنیم.

میز من در محیط کار، محیط خانه، اتاق فرزندان، کیف نوجوان دبیرستانی من، کامپیوتر و موبایل دوست یا همسر من،‌ اکانت‌های شبکه های اجتماعی، تنها نمونه‌هایی انگشت شمار از انبوه مواردی هستند که بحث حریم شخصی را به پیش می‌کشند.

اینها جدا از مواردی است که دولت و قانون گذار، فضای حریم شخصی را تنگ‌تر یا بازتر تعریف می‌کند و به هر حال، همه‌ی ما، موافق یا مخالف به آن تن می‌دهیم.

#عادتهای کوچک زندگی را این بار، به بحث حریم شخصی اختصاص داده‌ایم.

بیابید با خودمان فکر کنیم که جایی که قانون اظهار نظر نکرده و حتی گاهی عرف هم آنها را مبهم یا مسکوت گذاشته است، ما چگونه با بحث حریم شخصی خود و دیگران رفتار می‌کنیم:

  • آیا حریم شخصی‌مان برایمان مهم است؟ آن را چقدر بسته یا باز تعریف می‌کنیم؟
  • آیا وقتی دیگران وارد حریم شخصی ما می‌شوند، به آنها تذکر می‌دهیم؟ یا با رفتار و شیوه‌های دیگر سعی می‌کنیم مسئله را حل کنیم؟
  • آیا گوشی موبایل دوست یا همسر خود را چک می‌کنیم؟ یا معتقدیم می‌توان این کار را انجام داد؟
  • آیا اگر تلفن فرد دیگری (دوست یا همکار یا همسر)‌ زنگ خورد، گوشی را به جای او جواب می‌دهیم؟
  • آیا بچه‌هایمان فضایی اختصاصی برای خودشان دارند؟ اصلاً فکر می‌کنیم باید داشته باشند؟ آیا سن یا شرایط خاصی را برای تعریف حریم شخصی فرزندانمان در نظر می‌گیریم؟
  • مرز مجاز بودن و پذیرفته بودن کجاست؟ در اینستاگرام، دیدن فهرست کسانی که شما آنها را تعقیب می‌کنید مجاز است، اما آیا بررسی آنها پذیرفته هم هست؟
  • در چه مواردی، بیش از حد نسبت به حریم شخصی وسواس به خرج داده‌ایم؟ آیا سوال قبل، نمونه‌ی یک وسواس نیست؟
  • خودمان با چه رفتارهایی به دیگران نشان می‌دهیم که حفظ حریم شخصی آنها برایمان مهم است؟
  • در چه زمینه‌هایی در ارتباط با حریم شخصی، نکاتی را رعایت می‌کنیم که احساس می‌کنیم خیلی‌ها رعایت نمی‌کنند؟
  • همسایه‌های شما در واحدهای آپارتمانی تا چه حد به حریم شخصی احترام می‌گذارند؟ شما چطور؟

طبیعتاً اینها تعداد بسیار محدودی از مسائلی هستند که درباره حریم شخصی قابل طرح هستند.

فقط با توجه به اینکه این بحث‌ها، گاهی کمی هم در حوزه‌ی نگرش‌‌ها یا باورها ممکن است تعارضاتی را به همراه داشته باشد، از دقت مضاعفی که در نحوه‌ی نگارش خود به کار می برید، ممنونیم.

      شما تاکنون در این بحث مشارکت نداشته‌اید.  

     تعدادی از دوستان علاقه‌مند به این مطلب:    هاشم زرین کیا ، آرام آخوندی ، سعید میربرون ، علی ، سیمین ابراهیمی

ترتیبی که متمم برای خواندن مطالب سری عادتها و رفتارهای کوچک زندگی به شما پیشنهاد می‌کند:

سری مطالب حوزه عادتها و رفتارهای کوچک زندگی
 

برخی از سوالهای متداول درباره متمم (روی هر سوال کلیک کنید)

متمم چیست و چه می‌کند؟ (+ دانلود فایل PDF معرفی متمم)
چه درس‌هایی در متمم ارائه می‌شوند؟
هزینه ثبت‌نام در متمم چقدر است؟
آیا در متمم فایل‌های صوتی رایگان هم برای دانلود وجود دارد؟

۱۲۳ نظر برای عادتها و رفتاری مرتبط با حفظ حریم شخصی خود و دیگران

    پرطرفدارترین دیدگاه به انتخاب متممی‌ها در این بحث

    نویسنده‌ی دیدگاه : محمدرضا شعبانعلی

    راستش من احساس می‌کنم که دو مورد اول که مثال زدید، به نوعی خارج از بحث حریم شخصی است و نامربوط به آن است.

    چون هر دو به نوعی به توافق تصریحی یا تلویحی قبلی تکیه کرده‌اند و وقتی توافق وجود دارد، دیگر موضوع تغییر کرده است.

    چنانکه تفاوت عمیق و ماهوی میان تجاوز به عنف و همبستری مشروع زن و شوهر هم، منحصراً ناشی از "توافق قبلی" است. وگرنه اصل عمل، کوچکترین تفاوتی ندارد.

    در تایید مورد سوم شما، فکر می‌کنم آن را احتمالاً می‌توان به این شکل بدیهی تعمیم داد که:

    فرهنگ، بر روی تعیین مرزهای حریم شخصی تاثیر دارد.

    مورد چهارم هم تاییدی بر نقض حریم شخصی نیست.

    این که آمارگیر ناگزیر است اطلاعاتی را بپرسد باعث نمی‌شود که طرف مقابل، از جواب دادن ناگزیر باشد.

    چنانکه از مبانی اولیه‌ی روش شناسی علمی و تحقیقی حتی در موارد خارج از حریم شخصی هم، این است که شخص مطالعه کننده موظف است صرفاً با کسب اجازه و در صورت رضایت طرف مقابل، رفتار وی را مطالعه و بررسی و ثبت و گزارش کند.

    به همین دلیل، دولت‌ها هم آمار اعتیاد و بیماری‌های مقاربتی و موارد مشابه را (تا جایی که ما می‌دانیم) بر اساس نمونه‌های ‌آماری در دسترس، تخمین می‌زنند و پرسشنامه به دست، به تجسس خانه به خانه نمی‌پردازند. رفتاری که برداشت من به عنوان خواننده‌ی تحلیل شما این است که با نهایت تاسف و تاثر، شما تلویحاً به آن مشروعیت داده‌اید.
    چون در تمامی مثال‌های خود، "رضایت طرف مقابل" را با "برداشت عرفی خودتان" جایگزین کرده‌اید و هرگز اشاره نکرده‌‌اید که پیش نیاز رفتن شما سر کیف دوست‌تان، رضایت تصریحی اوست. بلکه صرفاً مفهوم گنگی مثل "صمیمیت" را که قابل سنجش نیست، به عنوان مجوز اعلام کرده‌اید.
    شما به دلیل دریافت مجوز‌هایی مشابه آنچه اشاره کردید، می‌توانید مدعی شوید که "صمیمی" هستید.
    نه اینکه "صمیمی بودن" را مجوزی برای دست کردن در کیف آشنایان یا ورود به منزل آنها قرار دهید.

     
    تمرین‌ها و نظرات ثبت شده روی این درس صرفاً برای اعضای متمم نمایش داده می‌شود.
    .