سوال پیشنهادی مدیرعامل برگر کینگ برای مصاحبه استخدامی
بخش مهمی از گفتگو درباره کسب و کارها و کارآفرینی در کشور ما به کسب و کارهای دیجیتال اختصاص پیدا کرده و شرکتهای فعال در حوزه‌ی تکنولوژی (مثل گوگل، فیس بوک و آمازون) رایج‌ترین مثال‌های آموزش کسب و کار محسوب می‌شوند.
در این میان، بسیاری از صنایع و کسب و کارهای دیگر از چشم ما دور می‌مانند و آن‌چه را که می‌توان از آنها شنید و آموخت، نمی‌آموزیم.
رستوران زنجیره‌ای برگر کینگ که بزرگترین رقیب مک دونالد در جهان محسوب می‌شود، از جمله‌ی این شرکت‌هایی است که در بررسی‌ها و موردکاوی‌های ما کمتر مورد توجه قرار می‌گیرد.
به همین علت، این بار بهانه‌ای پیدا کردیم تا به سراغ دنیل شوارتز (Daniel Schwartz) مدیر ارشد اجرایی برگر کینگ برویم.
دنیل شواترز ۳۸ ساله است و وقتی ۳۲ سال داشت به سمت مدیر ارشد اجرایی (CEO) برگر کینگ منصوب شده است.
نشریه نیویورک تایمز در سال ۲۰۱۷ مصاحبه‌ای با او ترتیب داده که احساس کردیم یکی از نکات مطرح شده در مصاحبه می‌تواند موضوع خوبی برای مطالب دعوت به گفتگو در متمم باشد.
[ لینک مرتبط: مشروح مصاحبه نیویورک تایمز با شوارتز ]
من یک سوال مهم در مصاحبه شغلی از داوطلبان می‌پرسم: هوشمند هستی یا پرکار و سخت‌کوش؟
ما افراد پرکار و سخت‌کوش را انتخاب می‌کنیم.
نمی‌توانید تصور کنید که چقدر این پاسخ را می‌شنوم: من آن‌قدر تیزهوش هستم که مجبور نباشم زیاد کار کنم.
البته من نمی‌گویم اعتماد به نفس بد است. اما می‌گویم تکبر و خودبزرگ‌بینی خوب نیست. تواضع برای ما مهم است.
ما نمی‌خواهیم با کسانی کار کنیم که ما را یک پله برای پیشرفت می‌بینند.
ما پرکاری و سخت‌کوشی را الزاماً مثبت نمی‌بینیم. حتی در ادبیات شفاهی اصطلاح خَرکار را به کار می‌بریم که مشخصاً بار معنایی منفی دارد.
جمله‌ی Work smarter not harder هم بسیار در میان‌مان فراگیر است.
در چنین شرایطی، شاید اینکه یک مدیر، داوطلب را به خاطر اعلام اینکه میزان هوش خود را بالاتر از تلاش خود [یا حتی به اندازه‌ی تلاشش] می‌بیند حذف می‌کند کمی دور از ذهن باشد.
شما چگونه فکر می‌کنید؟
اگر مجبور شوید فقط یکی از این دو صفت را به خود نسبت دهید، کدامیک را مطرح می‌کنید؟
در اطراف‌تان چه نمونه‌هایی دیده‌اید و دارید؟
آیا کسانی را می‌شناسید که باورشان این باشد که پرکاری و تلاش زیاد صرفاً جبرانی برای استعداد کم است؟ یا احساس کنند هوشمندی می‌تواند نیاز آنها به تلاش بیشتر را کاهش دهد؟
ترتیبی که متمم برای خواندن مطالب سری استعدادیابی و شناخت توانمندی ها به شما پیشنهاد می‌کند:
- درس استعدادیابی و شناسایی استعدادها (نقشه راه درس)
- فایل صوتی رادیو متمم: استعدادیابی
- استعدادیابی فرزندان و نکاتی در مورد تشخیص استعدادها (کلیپ تصویری)
- تست استعدادیابی به شیوه جانسون اوکانر
- به جای آزمون استعدادیابی کمی برای تحلیل استعدادهایمان وقت بگذاریم
- منظور از استعداد استقرا چیست؟ آیا شما در استقرا استعداد دارید؟
- نکتهای در استعدادسنجی | تفاوت تعیین، تعریف، اندازه گیری و ارزیابی استعدادها
- استعداد ایده پردازی و انسانهای لبریز از ایده
- استعداد تجسم فضایی و درک ساختارها
- استعداد و توانایی خواندن سریع و سرعت درک تصویری بالا
- استدلال تحلیلی چیست؟ تفکر تحلیلی به عنوان یک استعداد
- استعداد و توانایی کار با اعداد
- سیلوگرام – استعداد یادگیری کلمات در زبان های دیگر
- حافظه برای طراحی
- استعداد تشخیص و تفکیک رنگها
- استعدادیابی: تسلط بر انگشتان
- استعدادیابی | دیدن افقهای دور و نگاه به جلو
- بازی جنگا و استعداد کار با انگشتان
- استعداد موسیقی و تشخیص صدا (۱)
- استعدادیابی: استعداد موسیقی و صدا (۲)
- سوال پیشنهادی مدیرعامل برگر کینگ برای مصاحبه استخدامی
- تفاوت استعداد و مهارت و نکات دیگر | جمع بندی درس استعدادیابی
- پروژه پایانی درس استعدادیابی مقدماتی
نویسنده‌ی دیدگاه : زینب دست آویز
من خودم رو جزو آدم‌های کم‌هوشم می‌دونم. ولی تلاش و پشتکار بی‌نظیری دارم و دوست هم دارم همه بدونن که آی‌کیو بالایی ندارم ولی پرتلاشم.
نمی‌دونم مثالی که می‌خوام بزنم چقدر درسته و جامعه‌ای که انتخاب کردم رو چقدر میشه به کل آدم‌ها تعمیم داد.
من دانشگاه تهران درس خوندم. همه هم‌کلاسی‌هام و کسانی که باهاشون روی یک نیمکت می‌نشستم عضو بنیاد ملی نخبگان بودند؛ بچه‌های باهوشی که بدون اغراق سه چهارم سیستم بدن‌شون رو مغز تشکیل می‌داد :)) یه مدت گذشت و درس‌مون تموم شد. ما دیگه وارد بازار کار شدیم. از بین ماها که ورودی سال 88 بودیم فقط تعداد محدودی‌مون تونستیم شغل مناسب، پرپول و رضایت بخشی برای خودمون دست و پا کنیم. اون عده محدود بچه‌هایی بودند که اصلاً معدل‌های خیلی بالایی نداشتند، درس رو باید 20 بار می‌خوندن تا می‌فهمیدن، هیچ وقت شاگرد اول نبودند و شاید در طول 4 سال کارشناسی دو واحدم هم fail شده بودند. اما این عده واقعاً پرتلاش هستند و هیچ وقت اجازه ندادند پایین بودن بهره هوشی تاثیری در موفقیت و رضایت‌شون از کار و زندگی بذاره.
از طرف دیگه این حرف محمدرضا هم همیشه آویزه گوشم هست که:
"عصر ما عصر سخت تلاش کردن نیست؛ بلکه عصر هوشمندانه تلاش کردنه".