درباره اعتراف به اشتباه

توصیه‌ی سنکا را تا چه حد، معقول و قابل دفاع می‌بینید؟ آن را بیشتر باید یک جمله‌ی زیبای ادبیانه در نظر بگیریم یا یک توصیه‌ی واقع‌گرایانه و اجرایی؟

 چه تجربه‌ای از اعتراف به اشتباهات دارید؟ آیا واقعاً چنین کاری می‌تواند بینِ امروزِ ما و آن‌چه در گذشته بوده‌ایم فاصله بیندازد؟

  اعتراف به اشتباهات گذشته، مستقل از دستاوردهای احتمالی‌اش، هزینه‌هایی هم دارد. از جمله این‌که می‌تواند به سلاحی در دست دیگران تبدیل شود تا هر لحظه آن را بر ضد ما استفاده کنند. با چنین مشکلی چه باید کرد؟

  آیا جبران اشتباه – بدون اعتراف مستقیم به اشتباه – معقول‌تر و کم‌هزینه‌تر نیست؟

  گروهی هم معتقدند که اشتباهاتی که هنوز مطرح نشده‌اند، یک تهدید بالقوه و دائمی هستند که ممکن است روزی علیه ما به‌کار گرفته شوند. با طرح آن‌ها، مخالفان، رقبا و دشمنان خود را خلع سلاح می‌کنیم. این نگاه را تا چه حد واقع‌بینانه می‌دانید؟

  بر اساس آن‌چه درباره‌ی عزت نفس آموخته‌اید، تا چه حد می‌توان توانایی اعتراف به اشتباهات را به بالا بودن عزت نفس ربط داد؟ آیا اصلاً چنین ارتباطی قابل تصور است؟ یا اعتراف به اشتباه را باید از مقوله‌ی مهارت ارتباطی و اخلاق و استراتژی فردی و موضوعاتی از این دست، دید و بررسی کرد؟

  آیا اعتراف به اشتباه، حتماً باید به شکل عمومی باشد؟ همین که در خلوت خود، اشتباه‌مان را بپذیریم، کافی نیست؟ آیا این‌کار نمی‌تواند هزینه‌های اعتراف عمومی را کاهش داده و ضمناً فواید آن‌ را برایمان تأمین کند؟ این‌که کاغذی برداریم و اشتباهات خود را بنویسیم و دور بیندازیم، چیزی از جنس اعتراف به اشتباه نیست؟

  آیا باید حتماً اشتباه را نزد آن‌هایی که از رفتار ما متضرر شده‌اند انجام دهیم؟ یا همین که پیش دوستان و نزدیکان خود – که الزاماً ذی‌نفع و ذی‌ضرر آن اشتباه نبوده‌اند – اعتراف کنیم، می‌تواند موثر باشد؟ ماهیت اعترافی که در خلوت خود انجام می‌دهیم، و اعترافی که در حضور دوستان صمیمی انجام می‌دهیم و اعترافی که در مقابل افراد متضرر شده انجام می‌دهیم چه تفاوتی دارد؟

  جایگاه ما چه تأثیری بر روی کارکرد اعتراف دارد؟ آیا می‌توان اعتراف یک مدیر به اشتباه خود را با اعتراف یک کارمند و اعتراف یک دوست در رابطه‌ی دوستی از یک جنس دانست و حکم‌های مشابهی درباره‌ی آن‌ها صادر کرد؟

  آیا می‌توانیم از چیزی به اسم جرأت اعتراف به اشتباه حرف بزنیم و آن را به عنوان یک صفت، در مورد افراد دیگر به‌کار ببریم؟ مثلاً می‌توانید به هر یک از دوستان خود، امتیازی بدهید و بگویید تا چه حد جرأت اعتراف به اشتباه دارد؟