تصمیم های سخت زندگی و درد راه‌های نرفته

۱۶۵ نظر برای تصمیم های سخت زندگی و درد راه‌های نرفته

پرطرفدارترین دیدگاه به انتخاب متممی‌ها در این بحث

نویسنده‌ی دیدگاه : حسین قربانی



با این فرض که ما برای گرفتن هر تصمیمی عملکرد اصولی و درستی داشته باشیم و فرایند اخذ تصمیم (در همان زمان گرفتن تصمیم) از نظر خودمان منطقی و عقلانی بوده باشد، به نظرم دو دلیل اصلی برای افسوس خوردن‌های بعدی و متوقف شدن در گذشته می‌توان بیان کرد:

دلیل اول اینکه به این موضوع توجه نمی‌کنیم که تصمیم گیری درست الزاما به نتیجه مطلوب منتهی نمی‌شود. در واقع ما بسیاری از اوقات به دلیل نرسیدن به نتیجه مطلوب افسوس می‌خوریم و فکر می‌کنیم که چون تصمیم درستی نگرفته‌ایم، نتیجه نامطلوب حاصل شده است اما در واقع این اتفاق به دلیل تحریف خاطرات توسط ذهن ما در اثر گذشت زمان صورت می‌گیرد. برای غلبه بر این مشکل بهتر است از تکنیک ثبت و مرور تصمیمها استفاده کنیم.

اما دلیل دوم را به نظرم محمدرضا شعبانعلی در روزنوشته ها به خوبی بیان کرده است و آن هم اینکه:

... ما به سناریوها می‌بازیم و نه به رویدادها.

ما زیر بار سناریوها می‌شکنیم، نه زیر فشار رویدادها.

سناریوها ما رو در ابهام و اضطراب غرق می‌کنن، نه رویدادها.

البته این مسئله در پاسخ به سؤالی متفاوت نگاشته شده است ولی به نظرم این موضوع در مورد افسوس خوردن به تصمیمات گذشته هم صدق می‌کند.

در واقع بسیاری از اوقات ما حسرت تصمیمی که نگرفته‌ایم و انتخابی که نگرده‌ایم را نمی‌خوریم. ما افسوس سناریوی ذهنی‌ای را که بعدا در ذهن خودمان در خصوص گزینه انتخاب نشده ساخته‌ایم، می‌خوریم. چه بسا ما آن انتخاب دوم را می‌کردیم و هرگز به نتیجه مطلوبی که در ذهن داریم، نمی‌رسیدیم.

به نظرم با این طرز نگاه می‌توان مانع از افسوس خوردن برای بسیاری از گزینه‌هایی که انتخاب نکرده‌ایم، شد.

 

برای خودم خیلی کم پیش می‌آید که حسرت تصمیمات گذشته را بخورم. حتی اگر افرادی را ببینم که انتخابی متفاوت از انتخاب من داشته‌اند و به نتایج بهتری رسیده‌اند، با فکر کردن به همین دو نکته‌ای که در بالا توضیح دادم، مانع از افسوس خوردن خودم می‌شوم و با فکر کردن منطقی به موضوع، با آن کنار می‌آیم.

 
تمرین‌ها و نظرات ثبت شده روی این درس صرفاً برای اعضای متمم نمایش داده می‌شود.
.