چالش نوشتن: بحث را چگونه آغاز می‌کنید؟

48 نکته برای چالش نوشتن: بحث را چگونه آغاز می‌کنید؟

پرطرفدارترین دیدگاه به انتخاب متممی‌ها در این بحث

نویسنده‌ی دیدگاه : شهرزاد



موسیقی، غذای روح و جان است.

این عنوان مطلبی بود که من در ابتدای مجموعه کارگاه‌های نوشتن، انتخاب کرده بودم.

و در ادامه، اگر بخواهم شروع بحث را از با این شیوه های دوست داشتنی، شروع کنم:

* خلاصه‌ی کل حرف‌‌ها / نوشته‌تان:

می خواهم برایتان از این بگویم که ما در حالات و احساسات مختلفی که در زندگی مان تجربه میکنیم – چه تلخ و چه شیرین – شاید بهترین چیزی که میتوانیم با اطمینان و آرامش کامل، لحظات و احساسات مان را با آن به اشتراک بگذاریم، موسیقی باشد. آنقدر که گویی بدون آن، زندگی چیزی کم خواهد داشت. دلم میخواهد از نقش موسیقی در زندگی، به عنوان غذایی برای روح، صحبت کنم.

* سوال از مخاطب / خواننده:

چرا اکثر ما انسانها، اینقدر از شنیدن موسیقی لذت میبریم؟

آیا تا به حال به این فکر کرده اید که روح ما نیز مانند جسم مان، به غذایی خوشایند و مناسب و مقوی برای تقویت و شادابی خود نیاز دارد؟

آیا برای شما هم پیش آمده که بعد از شنیدن یک موسیقی زیبا و مناسب حال و هوای آن روزتان، آرامش یا شادی یا انرژی بیشتری یافته اید و با حسی بهتر و خوشایندتر، به روند زندگی روزمره تان بازگشته اید؟

* نقل قول از بزرگان:

"تاثیر موسیقی، بسیار بسیار قدرتمندتر و نافذتر از هر هنر دیگری است. برای اینکه هنرهای دیگر، تنها از سایه صحبت می کنند؛ در حالی که موسیقی، از جوهره و ذات و درون، سخن می گوید.”

این جمله را آرتور شوپنهاور، مردی به زبان می آورد که «هنر» به طور کلی در فلسفه ی او - به عنوان یکی از بزرگترین فیلسوف های تاریخ - جایگاهی بس رفیع داشت، اما "موسیقی را از بین تمامی هنرها، به زبان بی تصویر و کلی دل"، همانند می دانست.

و چه زیباست وقتی که بتهوون - این موسیقیدان پرآوازه - نیز، در باره ی جایگاه موسیقی و توانایی دلنشینِ آن در بیان هزاران حرفِ ناگفته، چنین می گوید:
” آنجا که سخن از گفتن باز می‌ماند، موسیقی آغاز می شود.”

و افلاطون که زیبا اشاره می کند: “نغمه و وزن موسیقی، تأثیر فوق العاده‌ای در روح انسان دارد و اگر درست به کار رود می‌تواند زیبایی را در رویاهای روح جایگزین کند.”

گویی همه ی این بزرگان در اینکه موسیقی غذایی مسلم برای روح و جان انسان است، متفق القول بودند؛ و چه حیف می باشد اگر قبل از اینکه در این مورد بیشتر سخن برانیم، به یاد نیاوریم آنچه را که شکسپیر نیز در وصف موسیقی می گوید:

“اگر موسیقی، غذای عاشقان (غذای روح) است، پس بنوازید.”

* طرح یک تضاد:

در شرایطی که امروزه جریان زندگی سرعت گرفته است، موج توقف ناپذیر اطلاعات فیزیکی و دیجیتال، بستر ذهن ما را در اختیار گرفته و دمی از توقف باز نمی ایستد، شبکه های مجازی و نرم افزارهای پیام رسان در اوقات زیادی از زندگی ما در هم تنیده است؛ روح ما شاید حتی بیش از گذشته، نیازمند مکث و فراغتی است که با هنری ارزنده چون موسیقی در هم آمیخته باشد و چونان خوراکی نیکو، نیرو و شادابی و طراوت را به آن باز گرداند.

* ترسیم یک تصویر:

از روی مبل راحتی اش بلند می شود. به کنار پنجره می رود. پرده را کنار می زند و نور آفتاب، پرتویی طلایی رنگ به تنهایی اش میبخشد. چیزی را از روی طاقچه ی اتاقش بر میدارد. یک کیف قرمزِ قدیمی، و رنگ و رو رفته است. زیپ خشکش را باز می کند و  صفحه ای را از درون آن در می آورد و در دستگاه گرامافون قدیمی اش می گذارد. موسیقی ای آرام و گوشنواز، با خش خش ای دلپذیر که ویژگی صفحه های قدیمی است، شروع به نواختن می کند.

فنجانی قهوه می ریزد و بر روی مبل راحتی خود لم می دهد. همانطور که قهوه اش را که بوی فریبنده اش در فضای اتاق پیچیده است می نوشد، از پنجره به دوردست مینگرد، و می گذارد تا موسیقی، با سرانگشتان جادویی خود، روحش را نوازش کند.

* ادعای غیرمنتظره / پیام غیرمنتظره:

روح تان را بکُشید!

می پرسید چطور؟ اصلا کار دشواری نیست. تنها کافی است به موسیقی گوش ندهید!

* فلش بک / ارجاع به خاطرات و تصاویر گذشته

برای چندمین بار بود که به آهنگ موردعلاقه ام گوش میدادم. آنقدر در آن لحظات، غرق در لذتِ شنیدن بودم که از یاد برده بودم غذایی بخورم و ضعف و گرسنگی، سرانجام به یادم آورد که وقت، وقت غذا خوردن است!همان لحظه با خودم فکر کردم همانطور که جسم ما برای ادامه ی زندگی خویش، به غذا و خوراک و آب سالم نیاز دارد، روحمان نیز برای زنده ماندن به موسیقی خوب محتاج است.

شروع واضح:

همه ی ما می دانیم که برای ادامه ی زندگی و حفظ توان و تعادل و رشدِ تن و جسم خود به غذاهایی مقوی و مناسب نیاز داریم. غذاهایی که انرژی لازم را به سلول های بدن ما برساند.

اما شاید کمتر کسی به این فکر کرده باشد که روح ما نیز، از غذاهای مناسب و انرژی بخش، بی نیاز نیست.

----------------------------------------------------

از جمله شیوه های دیگری که من در ذهن دارم یا تجربه کرده ام:

* شروع، با صحبت از تجربه های مشترک انسانی:

همه ی ما، کم و بیش، لحظاتی را در زندگی مان تجربه کرده ایم که موسیقی را به عنوان تنها همدم و همراه خود در آن لحظات، در کنار خود می یافتیم و حس می کردیم.

* شروع، با حرف زدن از یک تجربه ی بسیار عمیق و شخصیِ نویسنده یا سخنران در زمینه ی مورد بحث:
 بزرگترین عشق زندگی من! همان که بیشتر وقتها، شریک لحظات خوشی و غم‌های من هست. همان که همیشه با من حرف میزند و همیشه به حرفهایم گوش می کند. حتی با اینکه گاهی همه ی حرفهایش را از حفظم، اما دلم میخواهد باز هم برایم حرف بزند و من در سکوت به آن ها گوش بدهم. آن که بیش از هر کس و هر چیز دیگری می داند چگونه روحم را نوازش کند. او، همانا موسیقی است.
 

 
دوست گرامی مشاهده تمرینهای مربوط به این درس، صرفا برای کاربران متمم امکانپذیر میباشد.
.