سوالهای خوب و جواب‌هایی که دوست‌شان نداریم (دن اریلی)
ما در متمم هر از چندگاهی، به بهانه‌های مختلف به سراغ دن اریلی می‌رویم و برخی از سوال‌هایی که در رسانه‌ها در گفتگو با او مطرح می‌شوند را مرور می‌کنیم.
همه‌ی سوال‌هایی را که تا کنون در این قالب در متمم بررسی کرده‌ایم می‌توانید در اینجا ببینید.
این بار هم قصد داریم پرسش و پاسخ دیگری را مرور کنیم.
موضوع این بحث در ظاهر به گرمایش زمین مربوط است. اما در ادامه خواهیم دید که دن اریلی، پاسخی عمومی‌تر مطرح می‌کند که می‌تواند در جنبه‌های دیگر زندگی ما نیز مورد توجه و استفاده قرار بگیرد:
دن عزیز.
چطور ممکن است عده‌ای بحث گرمایش زمین را به عنوان مهم‌ترین چالش بشر مطرح کنند و عده‌ای دیگر آن را یک مسئله‌ی بسیار کوچک و کم‌اهمیت قلمداد کنند؟
چرا جمهوری‌خواهان و دموکرات‌ها بر سر این موضوع، تا این حد اختلاف نظر دارند؟ در حالی که هر دو گروه، داده‌ها و گزارش‌های مشابهی در اختیار دارند.
آیا واقعاً باورهای ما می‌تواند تا این حد در خواندن و برداشت ما از نتایج و مطالعات علمی، تاثیر داشته باشد و سوگیری ایجاد کند؟
پاسخ دن اریلی:
دوست عزیز.
درس اجتناب از پاسخ (راه حلهای دوست‌نداشتنی) برای کاربران ویژه متمم در نظر گرفته شده است.
با عضویت به عنوان کاربر ویژه‌ی متمم، علاوه بر دسترسی به این درس، به سایر بحث‌هایی هم که تحت عنوان #ایده متمم مطرح می‌شوند دسترسی پیدا می‌کنید.
همچنین با فعال کردن اشتراک ویژه به درس‌های بسیار بیشتری دسترسی پیدا می‌کنید که می‌توانید فهرست آنها را در اینجا ببینید:
فهرست درس‌های مختص کاربران ویژه متمم
البته از میان درس‌های مطرح شده، ما فکر می‌کنیم با توجه به علاقمندی شما به موضوع دیجیتال، شاید بهتر باشد ابتدا مطالعه‌ی مباحث زیر را در اولویت قرار دهید:
تمرین:
آیا در زندگی روزمره و شغلی خودتان، پیش آمده که به خاطر دوست نداشتن راه حل یا اجتناب از راه حل، خودتان یا اطرافیان‌تان را قانع کنید که اصل مسئله آن‌قدرها هم مهم و بزرگ و جدی نیست؟
برخی از سوالهای متداول درباره متمم (روی هر سوال کلیک کنید)
ثبت‌نام | اطلاعات بیشتر فهرست درس‌های متمم
نویسنده‌ی دیدگاه : پیمان اکبرنیا
سلام به همه دوستان متممی
برای من یک مثال مشخص در این مورد وجود داره. چربی خون من مدتیه کمی بالاست و اضافه وزن هم دارم. خب راه حلهای مشکل کاملا مشخصه و اونم بیشتر شدن تحرک و کم کردن از حجم غذاست. ولی با توجه به اینکه تقریبا همه غذاها رو دوست دارم، از غذا خوردن لذت می‌برم و در ورزش کردن منظم هم تنبل هستم، معمولا به روش‌های مختلف سعی می‌کنم از پاسخ اجتناب کنم و خودم رو قانع کنم که مشکل خیلی مهمی نیست:
- حالا یه ذره چربی بیشتر اشکالی نداره، هنوز اونقدر بالا نیست که نگران‌کننده باشه.
- خدا رو شکر سیگار نمی‌کشم، الکل هم که مصرف نمی‌کنم، حالا یه ذره چربی داشته باشم چه ایرادی داره مگه؟ این همه آدم هستند که از من بدترند!
- مگه چند سال قراره عمر کنیم که انقدر حرص این چیزها رو بخورم؟
- انقدر سرم شلوغه و کار دارم که اگه بخوام منظم ورزش کنم به خیلی از کارهام نمی‌رسم و باید از چیزای مهم دیگه بزنم.
هیچ کدوم از توجیه‌های بالا درست نیستند. صرفا نقش یه آرام‌بخش رو دارند که به صورت موقتی آرومم می‌کنه و باعث میشه استرسم برای این مشکل کمتر بشه!