در آخرین روزهای زمستان ۹۷، پرواز بویینگ ۷۳۷ مکس بر فراز آسمان ایران ممنوع شد (+). هواپیماهایی که مدتی قبل، اتفاقاً خود ایران هم جزو سفارش‌دهندگان آن محسوب می‌شد و بر اساس توافق با بوئینگ، قرار بود ۳۰ فروند از آن توسط شرکت هواپیمایی آسمان و ۵۰ فروند آن توسط ایران ایر خریداری شود. اما

حتماً تا کنون اصطلاح «طرح پانزی» یا «Ponzi Scheme» را شنیده‌اید. اصطلاحی که در ذهن بسیاری از ما – به درستی – به عنوان مترادف کلاهبرداری جا افتاده است. اگر کسی به فرد یا سازمانی بگوید سبک کسب و کار شما از جنس پانزی است، مشخصاً آن‌ها را به کلاهبرداری در سرمایه گذاری متهم کرده

«بالاخره خانواده‌ها از ما انتظار دارند.» «خواب کودکان نباید مختل شود.» «ما موظف هستیم فضا را برای عبادت و آیین‌های بندگی خداوند مهیا کنیم.» اگر بدانید که این حرف‌ها را مدیران یک شبکهٔ تلویزیونی در گوشه‌ای از دنیا گفته‌اند، کدام شبکه و کدام نقطه از جهان به ذهن‌تان می‌رسد؟ صدا و سیما؟ خیابان جام‌جم؟ اخبار

در تاریخ شرکت کوکاکولا دو مدیر بسیار مشهور وجود دارد که رفتارها و تصمیم‌هایشان را در دوره‌های مدیریتی نقل می‌کنند و آموزش می‌دهند: یکی روبرت گویزوئتا (Roberto Goizueta) و دیگری داگلاس آیوستر (Douglas Ivester). این دو مدیر تقریباً‌ به یک اندازه مشهورند اما در دو جهت مخالف: گویزوئتا رهبری قدرتمند و افسانه‌ای بود که طی

«لیسترین. طعمی که دو بار در روز حال‌تان را به هم می‌زند.» این جمله چند سال در پایان تیزر تبلیغاتی یک برند دهان‌شویه از تلویزیون پخش می‌شده است. فکر می‌کنید کدام برند به لیسترین حمله می‌کرده و چنین تیزری داشته؟ شاید تعجب کنید. اما این جمله در تیزر خود لیسترین (Listerine) بوده است (+). داستان

این درس متمم به معرفی شرکت پالانتیر و تاریخچه و فعالیت آن اختصاص دارد. ما درس معرفی پالانتیر را در بهار سال ۱۳۹۴ منتشر کردیم؛ زمانی که این شرکت چندان در دنیا شناخته‌شده نبود (و البته هنوز هم کمابیش همین است). اما طی سال‌های اخیر، افراد بیشتری نام پالانتیر را شنیده‌اند و حتی سهام پالانتیر

وقتی در ۲۹ مارس سال ۲۰۲۲ شبکهٔ خبری CNN با سرو‌صدای فراوان، فروش اشتراک ویژه برای شبکهٔ +CNN را آغاز کرد، کمتر کسی فکر می‌کرد دقیقاً یک ماه بعد در ۳۰ آوریل ۲۰۲۲ اعلام شود که +CNN بسته شده و دیگر فعالیت نمی‌کند (+). ساده‌ترین استارتاپ‌های گاراژی – یا به قول خودمان زیرپله‌ای – هم

خبر کوتاه بود، بسیار کوتاه. شرکت آمازون برنامهٔ خیریهٔ خود را که با عنوان Amazon Smile اجرا می‌کرد، در فوریه سال ۲۰۲۳ برای همیشه متوقف می‌کند (+/+/+). چرا کوتاه؟ مگر خبر متوقف شدن یک برنامهٔ خیریه چقدر مهم است یا چقدر باید درباره‌اش حرف زد؟ ماجرا این‌جاست که حدود یک دهه، مجموعه‌های خیریهٔ بسیاری دربارهٔ

با ظهور و گسترش شبکه های اجتماعی، بسیاری از ما عادت کرده‌ایم حرف‌ها و تصاویر خودمان را با دیگران به اشتراک بگذاریم. این عادت در طول سال‌های اخیر چنان فراگیر شده و جا افتاده که برخی از ما احساس می‌کنیم انتخاب پیش‌فرض این است که «عکسی را که ثبت شده باید منتشر کرد.» این نوع

ما همیشه عادت داریم موفقیت‌های شرکت‌های بزرگ و موفق را ببینیم. آمازون، اپل، گوگل و مایکروسافت، از جمله شرکت‌های بزرگ جهان در حوزهٔ تکنولوژی هستند که معمولاً به عنوان نمونه‌های موفقیت بررسی می‌شوند. اما شرکت‌ها معمولاً در یک پروژه یا یک محصول خلاصه نمی‌شوند. غالب آن‌ها پروژه‌های متعددی را اجرا کرده‌ و در تعدادی از

«همان‌طور که می‌بینید، موبایل ما به مغز این میمون متصل می‌شود. درست به همان سادگی که هر وسیلهٔ بلوتوثی دیگری را به گوشی‌مان وصل می‌کنیم.» این جملات شگفت‌انگیز و شاید وحشت‌آور را در بخشی از گزارش تصویری نورالینک که در اوایل سال ۲۰۲۱ منتشر شد می‌شنوید (دانلود و مشاهدهٔ فیلم). در آن کلیپ یک میمون

جان کریرو (John Carreyrou) نویسندهٔ کتاب خون نحس یا ‌Bad Blood کاری فراتر از نگارش یک کتاب انجام داده است. او که کوله‌بار بیش از دو دهه فعالیت حرفه‌ای روزنامه‌نگاری را بر دوش دارد، با پیگیری‌ها و تحقیقات خود و گزارش‌هایی که در وال استریت ژورنال منتشر کرد، باعث شد یکی از بزرگ‌ترین فریب‌های استارتاپی

کمتر کسی را می‌توان پیدا کرد که با کامپیوتر یا موبایل بازی کرده باشد، اما تتریس (Tetris) را نشناسد. این بازی که در دهه‌ی هشتاد میلادی طراحی و منتشر شد، به سرعت جهان را در اختیار خود گرفت و یکی از نخستین بازی‌هایی شد که برای استفاده از آن واژه‌ی «اعتیاد» به کار رفت. قاعده‌ی

خبر کوتاه بود و ساده: «شرکت ال جی تولید گوشی‌های موبایل را متوقف کرد.» اما برای کسانی که به گوشی‌های موبایل ال جی دل بسته بودند و سال‌ها از آن استفاده می‌کردند، غم‌انگیز هم بود. این نکته‌ای است که از دید بسیاری از سایت‌های خبری و تحلیلی هم دور نماند (+/+). شاید برای نسلی که

«همه‌ی ما حواس‌مان به جاهای دیگر بود و هیچ‌کدام پین دوئو دوئو یا PDD را ندیدیم.» این خلاصه‌ی حرف بسیاری از تحلیل‌گران درباره‌ی شرکت پین دوئو دوئو است. از ایلاد ناتالسون که در سال ۲۰۱۹ چنین حرفی را در فوربس نوشت تا اکونومیست که تقریباً همین حرف را در ماه مارس سال ۲۰۲۱ تکرار کرد (+/+). اتفاق ساده‌ای