لالایی با شیپور (گزین گویه های احمد شاملو)

کتاب لالایی با شیپور مجموعه‌ای از جملات کوتاه و برگزیده‌ای از اظهار نظرها و خلاصه گردآمده‌ای از پراکنده‌های احمد شاملو است که به همت ایلیا دیانوش (م.ع.دیانتی زاده) تحقیق، گردآوری و تدوین شده و به همت انتشارات مروارید منتشر شده است.

او در داخل جلد، نقل قول‌هایی را از افراد مختلف در مورد این کارش، مطرح می‌کند.

از یدالله رویایی که چنین مجموعه‌هایی را، به عنوان به حرف آوردن شاعر پس از مرگش توصیف می‌کند تا ضیاء موحد که کتابش را “قطعنامه‌ی نهایی شاعر” و آیدا، آن را “بی واسطه با شاعر” نامیده است.

عمران صلاحی هم این گردآوری و تدوین را کاری بس دشوار و فشرده توصیف کرده که کار پژوهشگران را بسا آسان و گشاده می‌کند.

عنوان کتاب هم (لالایی با شیپور) از یکی از جملات احمد شاملو در گفتگو با ناصر حریری اقتباس شده است:

 ترجیح می‌دهم شعر، شیپور باشد نه لالایی. یعنی بیدارکننده باشد نه خواب آور. 

این بار در #پاراگراف فارسی، بخش‌هایی از این کتاب را مرور می‌کنیم.

بعضی حرفه‌ها برای منحرف شدن استعداد ویژه دارد، تا حدی که می‌تواند سمت و سوی مشخصی را هدف بگیرد اما درست بر خلاف آن حرکت کند.

ژورنالیسم پر استعدادترین این دسته از حرفه هاست.

(صفحه ۱۶۰ کتاب)

با کلمه‌ی سرنوشت موافق نیستم.

پس اجازه بدهید این کلمه‌ی واقعاً بی‌معنی را به سرگذشت تبدیل کنیم.

(صفحه ۱۶۹ کتاب)

جوان تا جوان است، روی شانه‌ی هیچ غولی نایستاده.

برای رسیدن به بلندی، باید پیش از هر کار غول‌هایش را کشف کند.

(صفحه ۱۹۴ کتاب)

این دستگاه پیچیده‌ای که مغز ما است، اگر نیاموزد، اگر یاد نگیرد و تمرین نکند، به دو پول سیاه نمی‌ارزد.

اگر آدمیزاد در جنگل با گرگ‌ها بزرگ بشود، نه مغزش به دادش خواهد رسید، نه حتا قوه‌ی ناطقه‌اش را خواهد توانست کشف کند.

(صفحه ۲۵۸ کتاب)

افسوس که مشت، همیشه هم نمونه‌ی خروار نیست.

(صفحه ۲۷۵ کتاب)

پس از مرحله‌ی دریافت به مرحله‌ی بیان می‌رسیم.

اما از نظرگاه توده، در هنر، جز مسئله‌ی بیان، مسئله‌ای وجود نمی‌دارد.

(صفحه ۲۹۳ کتاب)